Ένα από τα πιο παλιά και ιδιαίτερα έθιμα της Ανάστασης στην Ευρυτανία είναι εκείνο του «Φανού», που αναβιώνει σε χωριά όπως το Κερασοχώρι, το Ραπτόπουλο, τη Βαλαώρα, τα Άγραφα κ.α.
Όπως κάθε χρόνο, οι νέοι των χωριών συγκέντρωσαν τις προηγούμενες ημέρες κλαδιά από έλατα, κέδρα κ.α. («μπάτσες» ή «λατσούδια»), τα οποία τοποθέτησαν σε ένα ειδικά διαμορφωμένο πλαίσιο από κορμούς. Μόλις ο παπάς του χωριού αναφώνησε «Χριστός Ανέστη», το σύνθημα είχε δοθεί και ο σωρός από τα κλαδιά παραδόθηκε στη φωτιά· οι ντόπιοι με αυτόν τον τρόπο έκαψαν τον Ιούδα.
Το «κάψιμο του Ιούδα» είναι ένα έθιμο που συναντάται, σε διάφορες παραλλαγές του, σε πολλές περιοχές της Ελλάδας. Οι πιστοί «τιμωρούν» τον προδότη του Ιησού, πυρπολώντας είτε ομοίωμά του, είτε αυτοσχέδια κατασκευή από ξύλα, άχυρα κ.ο.κ.
«Παραμονές του Μεγάλου Σαββάτου, από τη Μεγάλη Πέμπτη και μετά ξεκινούν οι ετοιμασίες της δημιουργίας του φανού. Μεγάλα κλαδιά ελάτου (οι λεγόμενες μπάτσες στην τοπική διάλεκτο) κόπτονται και μεταφέρονται στην κορυφή του λόφου “Καραούλι”. Εκεί στοιβάζονται και τη στιγμή της Αναστάσεως, μόλις οι καμπάνες αρχίσουν να ηχούν χαρμόσυνα και ακουστεί το “Χριστός Ανέστη”, παραδίδονται στην πυρά», αναφέρουν για το έθιμο οι άνθρωποι του Συλλόγου απανταχού Κερασοβιτών και σημειώνουν πως «όπως η Ανάσταση του Χριστού συμβολίζει τη νίκη της ζωής κατά του θανάτου, έτσι και η φωτιά, συμβολίζει τη νίκη του φωτός κατά του σκότους».