Κάθε φορά, οι δημόσιες τοποθετήσεις του Μητροπολίτη Καρπενησίου έχουν το δικό τους, ξεχωριστό ενδιαφέρον, καθότι η Εκκλησία διαδραματίζει -καλώς ή κακώς- σημαντικό και διαχρονικό ρόλο στο κοινωνικό γίγνεσθαι και συχνά καθορίζει εξελίξεις. Στην πιο πρόσφατη τοποθέτησή του, ο εγχώριος ποιμενάρχης δεν παραλείπει να ψέξει (με έντονο τρόπο) όσους επισημαίνουν τον κίνδυνο μετάδοσης του νέου ιού μέσω της Θείας Κοινωνίας, μιλώντας για «…ανθρώπους ακοινώνητους, αλιβάνιστους».
«Είναι οι ναοί μας εστίες μολύνσεως και δεν είναι τα τζαμιά, τα σούπερ μάρκετ, οι τράπεζες, τα μέσα μαζικής συγκοινωνίας;», διερωτάται ο κ. Γεώργιος και συνεχίζει: «Ακούσαμε πως περιμένουμε το θαύμα του εμβολίου. Το θαύμα του Θεού όχι; Δεν το θέλουμε; Ξεχνάμε τα αμέτρητα θαύματα που έχουν καταγραφεί στο διάβα των αιώνων;». Ιδιαίτερη εντύπωση προκαλεί και η εξής αναφορά του, στο ίδιο κείμενο: «(…) Αύγουστο και Σεπτέμβριο η Ευρυτανία έβριθε από κόσμο. Τα μοναστήρια και οι εκκλησίες μας λειτουργούσαν κανονικά και πάντα οι πιστοί κοινωνούσαν. Κρούσμα κανένα, ασθενής ουδείς. Ήρθαν τα μέτρα για να μας προστατέψουν, έκλεισαν και οι εκκλησίες, αποτέλεσμα: ‘Πολλοί να ασθενούν και να κοιμόνται ικανοί’ κατά τον απόστολο Παύλο».
Ζητά από το ποίμνιο αλλαγή στάσης ζωής, με μεγαλύτερη διάθεση αυτοκριτικής, φιλανθρωπίας και αγάπης, ενώ ιδιαίτερη αναφορά κάνει στους εργαζομένους στον κλάδο της Υγείας, που από την αρχή της πανδημίας δίνουν τον δικό τους αγώνα.
Η ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΚΑΡΠΕΝΗΣΙΟΥ
“Για μια ακόμη χρονιά φτάνουμε στη μεγάλη εορτή των Χριστουγέννων, στη Μητρόπολη πασών των εορτών, στην, από φιλανθρωπία, άκρα συγκατάβαση του Σωτήρος Χριστού μας προς το γένος των ανθρώπων. Δυστυχώς όμως ο φετινός εορτασμός δε μοιάζει σε τίποτα με τον εορτασμό των προηγουμένων χρόνων. Ο φόβος και η αγωνία μεγάλη γιατί όλοι αισθανόμαστε ως ένα επόμενο θύμα του κορονοϊού. Συγχρόνως όμως και τα ερωτήματα πολλά.
Για πρώτη φορά στην ιστορία του νεοελληνικού κράτους είδαμε αστυνομικούς να φρουρούν ναούς, εμποδίζοντας τους πιστούς να ανάψουν ένα κερί και να προσευχηθούν. Είναι οι ναοί μας εστίες μολύνσεως και δεν είναι τα τζαμιά, τα σούπερ μάρκετ, οι τράπεζες, τα μέσα μαζικής συγκοινωνίας; Για πρώτη φορά συναντούμε μένος κατά της Θείας Κοινωνίας. «Η Θεία Ευχαριστία είναι ειρήνη στον πόλεμο, στη μάχη νίκη, στην αγωνία βοήθεια και στο θάνατο ζωή», αναφέρει ο Άγιος Αμφιλόχιος Μακρής. Άνθρωποι ακοινώνητοι, αλιβάνιστοι, ασχολούνται συνεχώς με κάτι που δεν πιστεύουν. Τι οξύμωρο γεγονός! Καθημερινά έχουν την ελευθερία να βλασφημούν τον Θεό μας, την πίστη μας, ενώ εμείς δεν έχουμε το δικαίωμα να την υπερασπιστούμε. Χαρακτήρισαν τη Θεία Κοινωνία, το αντίδωρο, τον αγιασμό μαντζούνια και τις ευχές της Εκκλησίας μας ξόρκια!
Αδελφοί μου, αποτελεί εμπειρία αιώνων το ότι στις δοκιμασίες, στις δυσκολίες της ζωής, οι άνθρωποι προσφεύγουν στον Θεό που πιστεύουν, ζητώντας βοήθεια. Ακούσαμε πως περιμένουμε το θαύμα του εμβολίου. Το θαύμα του Θεού όχι; Δεν το θέλουμε; Ξεχνάμε τα αμέτρητα θαύματα που έχουν καταγραφεί στο διάβα των αιώνων; Πριν λίγες μέρες εορτάσαμε τον Άγιο Σπυρίδωνα. Ξεχνάμε πόσες φορές έσωσε την Κέρκυρα από τη χολέρα και την πανούκλα; Ξεχνάμε το θαύμα της Παναγίας της Προυσιώτισσας το 1918, όταν απάλλαξε την Αιτωλοακαρνανία από τη λεγόμενη ισπανική γρίπη, η οποία θέρισε περίπου 150.000 ανθρώπους; Το 1961 στη Δάφνη Ευρυτανίας, οι άνθρωποι, που ήταν τότε πολλοί, υπέφεραν από ξηρασία. Κυριακή πρωί ο π. Δημήτριος Ανδρεάκης τέλεσε τη Θεία Λειτουργία και στη συνέχεια όλοι μαζί λειτάνευσαν τις ιερές εικόνες και τα άγια λείψανα, παρακαλώντας τον Κύριο να τους ελεήσει. Δεν πέρασε πολλή ώρα και, ενώ ο ουρανός ήταν καθαρός, συννέφιασε κι έβρεξε τόσο όσο χρειαζόταν να ποτιστεί καλά η γη. Τον Όσιο Δαβίδ τον αποκαλούν βροχοποιό άγιο, γιατί όπου κι αν μεταφέρουν την αγία κάρα του, σε περίοδο ανομβρίας, βρέχει. Ποιος από εμάς δεν έχει σήμερα ζήσει διάφορα θαύματα θεραπείας ασθενών σε νοσοκομεία ή σε προσκυνήματα της χώρας μας; «Θεός όπου βούλεται, νικάται φύσεως τάξις». «Πού προσφύγω; πού δε και σωθήσομαι; τίνα θερμή έξω βοηθόν;» ψάλλουμε στον μεγάλο παρακλητικό κανόνα προς την Παναγία μας. Σήμερα γιατί να μην είναι η Εκκλησία το καταφύγιό μας; Πού οδηγούμαστε ως λαός, ως κοινωνία;
Δείτε μια πραγματικότητα, η οποία μπορεί να θεωρηθεί ως αφέλεια και να κατηγορηθώ, ή ως σύμπτωση, αλλά και ως πρόνοια Θεού. Αύγουστο και Σεπτέμβριο η Ευρυτανία έβριθε από κόσμο. Τα μοναστήρια και οι εκκλησίες μας λειτουργούσαν κανονικά και πάντα οι πιστοί κοινωνούσαν. Κρούσμα κανένα, ασθενής ουδείς. Ήρθαν τα μέτρα για να μας προστατέψουν, έκλεισαν και οι εκκλησίες, αποτέλεσμα: «Πολλοί να ασθενούν και να κοιμόνται ικανοί» κατά τον απόστολο Παύλο (Α΄ Κορινθ. ια΄, 30).
Το θαύμα σχετίζεται απόλυτα με την πίστη του ανθρώπου και είναι απόρροια μιας υπέρ λόγον λογικής, γι’ αυτό και δεν εξηγείται από τον ανθρώπινο νου. Αυτή η υπέρ λόγον λογική είναι κάτι το θεϊκό. Όταν ο άνθρωπος αρνιέται τον Θεό, αναπόφευχτα περιορίζεται στη δική του λογική, προσπαθώντας να ερμηνεύσει τα πάντα. Στη θέση του Θεού βάζει τον ίδιο τον εαυτό του, με όσα δεινά μπορεί να συνοδεύεται μια τόσο εγωκεντρική θεώρηση.
Μην απελπίζεστε όμως, μην κλονίζεστε, στήκετε και κρατείτε. Τη θλίψη και το παράπονο της Παναγίας μας, καθώς έβρισκε τη μία μετά την άλλη κλειστές τις πόρτες και αναγκάστηκε να καταφύγει σε έναν σταύλο με ακαθαρσίες για να γεννήσει το μονάκριβό της παιδί, τη διαδέχτηκε το ουράνιο φως, η χαρά, η θεία ευφροσύνη, η απέραντη ευλογία. Αυτά εύχομαι αδελφοί μου και για μας.
Ας γίνουμε αδελφοί μου περισσότερο πνευματικοί άνθρωποι, αλλάζοντας τον τρόπο με τον οποίο πορευτήκαμε ως τώρα. Ας κλείσουμε τις οθόνες των Μ.Μ.Ε., οι οποίες μόνον πανικό σκορπίζουν. Ας γίνουμε άνθρωποι προσευχής, μελέτης, αγάπης, φιλανθρωπίας, ας κάνουμε όλοι την αυτοκριτική μας. Για ό,τι συμβαίνει, ευχάριστο ή δυσάρεστο, είμαστε συνυπεύθυνοι. Ας αναγνωρίσουμε τα λάθη μας, ας μετανιώσουμε ζητώντας συγγνώμη από Θεό και ανθρώπους για να κάνουμε τις ψυχές μας φάτνες καθαρές, μέσα στις οποίες θα γεννηθεί για πάντα ο Αρχηγός της Ζωής, η Αλήθεια και το Φως, η Δικαιοσύνη, ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός. Στις προσευχές μας δε, να μην ξεχνούμε όσους εργάζονται στα νοσοκομεία της χώρας μας και όσους δοκιμάζονται σκληρά από τον κορονοϊό.
Καλά και ευλογημένα Χριστούγεννα.
Καλή και ευλογημένη νέα χρονιά, απαλλαγμένη από τα κακά του 2020″.
(ρεπορτάζ από την έντυπη έκδοση)
