από την έντυπη έκδοση
“Με έκπληξη – και ενίοτε με θυμό – είδαμε ηλεκτρονικές σελίδες του τόπου μας να αντιμετωπίζουν το κυνήγι και τους κυνηγούς των χωριών μας, ως μία «ενόχληση» που δεν ταιριάζει με το… τουριστικό προφίλ του Καρπενησίου. Δεν θα παρασυρθούμε σε αυτήν την παραπλανητική συζήτηση που προσπαθεί να εμφανίσει την κυνηγετική δραστηριότητα, ως «παράταιρη» και ενοχλητική για τους επισκέπτες μας.
Και για τώρα και για το μέλλον, όμως, όσοι προσπαθούν να δημιουργήσουν αυτήν την εικόνα, θα πρέπει να γνωρίζουν μερικά πράγματα: Αν και ουδείς νόμος, καμία διάταξη και κανένα άρθρο του Δασικού Κώδικα ΔΕΝ ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΙ στους κυνηγούς να δραστηριοποιούνται δίπλα σε δασικούς και κοινοτικούς δρόμους, χωματόδρομους ή ακόμα και Εθνικές Οδούς, λόγοι ασφάλειας και αναγκαίας συνύπαρξης ΟΛΩΝ καθιστούν αναγκαία την σύνεση, την αυτοσυγκράτηση και την αποφυγή τέτοιων πολυσύχναστων σημείων για τη διεξαγωγή της κυνηγετικής δραστηριότητας.
Σε αυτήν την κατεύθυνση και υπό την κοινή αντίληψη ότι η ύπαιθρος και η φύση μας χωράει ΟΛΟΥΣ, ο Κυνηγετικός Σύλλογος Καρπενησίου είναι έτοιμος να συνεργαστεί με τον καθένα, να ακούσει, να συζητήσει και να προτείνει λύσεις που να διορθώνουν το όποιο πρόβλημα προκύπτει… Άλλο αυτό, όμως, και άλλο η… ιδεολογική ή άλλη ενόχληση που μπορεί να προκαλούμε οι κυνηγοί, μόνο και μόνο γιατί υπάρχουμε, ή γιατί ακούγονται οι ήχοι των τουφεκιών μας, ή γιατί γινόμαστε «ορατοί» από τους εποχιακούς επισκέπτες στα χωριά ή στις τοπικές κοινωνίες που ζούμε. Καλοδεχούμενος κάθε επισκέπτης, αλλά δεν θα πάψουμε να ζούμε, να μετακινούμαστε και να κυνηγάμε στον τόπο μας, γιατί δεν ταιριάζουμε στην «αισθητική»… της Αθήνας και των αστικών πληθυσμών.
Στην Ευρυτανία, το κυνήγι είναι άρρηκτα δεμένο με τις παραδόσεις, την κουλτούρα και την δική μας πολιτισμική ταυτότητα. Υπενθυμίζουμε σε όλους ότι στα δικά μας χωριά το κυνήγι καλλιεργεί και αντιπροσωπεύει κοινωνικούς δεσμούς, ταυτίζεται με την ιστορία και τη μνήμη του τόπου. Οι άνθρωποι από τις πόλεις «διεισδύουν» ένα σαββατοκύριακο στις ζωές των χωριών, διεκδικούν μια εικόνα «φολκλόρ» και βουκολικού παρελθόντος, πληρώνουν για μια υπαίθρια δόση «αυθεντικότητας», αλλά… μέχρις εκεί! Θέλουν χωριάτικη τη συκωταριά ή τη σπαλομπριζόλα τους, αλλά συχνά παθαίνουν πολιτισμικό σοκ σαν μάθουν πως είναι από… αγριογούρουνο, που χτυπήθηκε στα ελατοδάση της Ευρυτανίας. «Γουστάρουν», βέβαια, τους ανθρώπους των χωριών, αλλά μόνο σαν… σερβιτόρους, ή «διασκεδαστές» και παρόχους υπηρεσιών. Δεν τους περνάει από το μυαλό ότι, δεν γίνεται όλοι να μένουν στο Σύνταγμα και στο Κολωνάκι.
Δεν καταλαβαίνουν ότι στα χωριά του τόπου μας, οι άνθρωποι έχουν βαθιά ριζωμένες αντιλήψεις, συνήθειες, στάσεις και αξίες ζωής.
Όμως, αυτά τα δικά μας χωριά μέσα στα βουνά, είναι κάτι πολύ περισσότερο από έναν «τουριστικό προορισμό».
Αν όλα αυτά γίνουν κατανοητά από όλους, ο τόπος μας χωράει ΟΛΟΥΣ. Με αίσθημα ευθύνης, εμείς από την πλευρά μας θα κάνουμε ότι είναι δυνατό προς αυτήν την κατεύθυνση.
Ελπίζουμε το ίδιο να κάνουν και… οι διάφοροι λογής – λογής σχολιογράφοι.
ΚΥΝΗΓΕΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΚΑΡΠΕΝΗΣΙΟΥ“.
