“Το σπασμένο τζάμι ζητά την αιτία. Η αφηρημένη ζωγραφική γεννά την πέτρα που το έσπασε. Οι αρτηρίες, οι υπόγειες στοές του σώματος, μαρτυρούν μέσω των παλμών την ύπαρξη ζωής. Η αφηρημένη ζωγραφική ακούει τους παλμούς και δημιουργεί από την αρχή μια καρδιά. Η αγριεμένη θάλασσα που χτυπάει τον βράχο και του δίνει σχήμα, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί αφηρημένη τέχνη. Κουβαλώντας όλη τη γνώση του ωκεανού και την ορμή των κυμάτων διαλέγει ένα κομμάτι πέτρας και το σμιλεύει χωρίς να ξέρει το αποτέλεσμα. Αυτό έχει μάθει να κάνει η θάλασσα. Αυτό ξέρει να κάνει και η αφηρημένη ζωγραφική. Χωρίς να ξέρει το γιατί και το αποτέλεσμα, δημιουργεί με τα ίδια της τα μέσα έναν νέο, ζωντανό, όγκο που κι αυτός με τη σειρά του είναι έτοιμος να γοητεύσει τα μάτια και το νου του θεατή”.

Ο Κώστας Παπαστεργίου, με καταγωγή από τη Φουρνά Ευρυτανίας, παρουσιάζει στο κοινό την τρίτη ατομική του έκθεση. Τα εγκαίνια έγιναν την Παρασκευή, 1 Μαρτίου, στο Βιβλιοπωλείο Λεμόνι (Ηρακλειδών 22, Αθήνα), ενώ η έκθεση θα λειτουργεί στον ίδιο χώρο έως και τις 28/3 (Ωρες λειτουργίας: Δευτέρα-Παρασκευή, 9:30-21:30 | Σάββατο, 9:30-18:00).

“Τα έργα αυτής της έκθεσης δεν είναι παρά τα γυμνάσματα της φαντασίας πάνω σε γεωμετρικά και συναισθηματικά ερεθίσματα που προκαλούν οι φωτογραφίες. Φωτογραφίες που  χρησιμοποιούνται ως η πραγματικότητα που μας περιβάλει. Ζωγραφίζω παρατηρώντας και νιώθοντας τους σφυγμούς της ζωής. Το μέσο είναι η αφηρημένη ζωγραφική, η υπόσχεση για την ευτυχία”, σημειώνει ο καλλιτέχνης.

Ο Κώστας Παπαστεργίου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1991. Σπούδασε Πολιτική Επιστήμη και Φιλοσοφία στο Πάντειο. Το 2015 δημιούργησε το δικό μου εργαστήρι. Eκεί εργάζεται μέχρι και σήμερα. Ατομικές εκθέσεις: 2018, «Τι χρώμα έχει η ποίηση;», 2022, «Η Φαντασία έχει ανάγκη την Πραγματικότητα». Ενδιαφέρεται και επηρεάζεται από: Σουπρεματισμό, Ρώσικη Πρωτοπορία, αφηρημένο εξπρεσιονισμό και κυβισμό.