άρθρο από την έντυπη έκδοση
Τώρα, είτε διαβάζετε αυτό το άρθρο στη Βαλαώρα, είτε στο Ραπτόπουλο, είτε στη Φουρνά, είτε στον Προυσό, είτε στην Αστόρια της Βόρειας Καρολίνας, αν σας πω ότι η καημένη η Μέγκαν πέρασε τα μαρτύρια από την άπονη Κέιτ, αμέσως θα καταλάβετε για ποια σας μιλάω.
Ευτυχώς, η «δόλια», που έχει συμπαράσταση από τον Χάρι, αν και μάλλον για τα πολλά της προβλήματα, φταίει η παιδική της ηλικία, και γιατί όχι η φυλετική της καταγωγή!
Με δυο λόγια, όλοι οι Έλληνες έχουν -άλλος πολύ κι άλλος λιγότερο- μια βαθιά γνώση του τι γίνεται στην αγγλική βασιλική οικογένεια. Ο οίκος των Ουίνδσορ έχει διεισδύσει στη συλλογική μας συνείδηση. Το ερώτημα όμως είναι, γιατί;
Σύμφωνα με την ψυχολογία, αυτό οφείλεται στο ότι είμαστε όντα κοινωνικά. Με όλες αυτές τις διασημότητες που προβάλλονται στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, συχνά ζούμε ένα μέρος τις δικής μας ζωής, μέσω αυτών. Το φαινόμενο αυτό εμπίπτει στην κατηγορία της λεγόμενης «παρακοινωνικής συμπεριφοράς», που συμβαίνει όταν κάποιος δημιουργεί μια μονόπλευρη σχέση με κάποιο άτομο και προσκολλάται σε αυτό, χωρίς όμως να αλληλοεπιδρά με ουσιαστικό τρόπο μαζί του. Η παρακοινωνική συμπεριφορά μπορεί να αναφέρεται στην ταύτισή μας με την Ελένη Σταμίρη από τις «Άγριες μέλισσες», ή την ποδοσφαιρική μας ομάδα, ή, εν προκειμένω, με τις ζωές και τα δράματα της βασιλικής οικογένειας.
Οι διασημότητες, δηλαδή, τραβούν την προσοχή μας, διότι αντιπροσωπεύουν όλα αυτά τα οποία έχουμε μάθει να αποζητούμε στη ζωή, αν και υποσυνείδητα. Όλοι ονειρευόμαστε τον πλούτο, τη δόξα, την ευτυχία και την κοινωνική επιρροή, κάτι που ξεκινάει από νωρίς, από τον τρόπο με τον οποίο μεγαλώνουμε τα παιδιά μας. Κι όλο αυτό είναι ενσωματωμένο με τη φυσική μας τάση για ηρωισμό. Οι βασιλικοί γόνοι, οι χολιγουντιανοί ήρωες και προσωπικότητες, ή τύποι όπως οι Καρντάσιαν, διατηρούν ζωντανό αυτό το φαινόμενο.
Επίσης, η συνεχής μας έκθεση στα μέσα δημιουργεί έναν φαύλο κύκλο ανατροφοδότησης.
Επειδή οι άνθρωποι ενδιαφέρονται για τις διασημότητες, τα μέσα ενημέρωσης εξακολουθούν να δίνουν ειδήσεις γι’ αυτούς. Και επειδή οι διασημότητες είναι συνεχώς στα ΜΜΕ, οι άνθρωποι τούς δίνουν σημασία. Και ο κύκλος επαναλαμβάνεται, ξανά και ξανά. Ζούμε σε μια εποχή κορεσμένη από τα μέσα ενημέρωσης. Κατά μία έννοια, δεν υπάρχει τρόπος να ξεφύγεις. Αναγκαστικά, κάποιοι άνθρωποι θα ενδιαφερθούν για περισσότερες λεπτομέρειες και θα γίνουν πιο πιστοί θαυμαστές από άλλους.
Σύμφωνα με μια έρευνα του 2002, οι θαυμαστές χωρίζονται σε 4 κατηγορίες. Όσοι βρίσκονται στο χαμηλότερο άκρο του φάσματος, σύμφωνα με την έρευνα, απλώς παρακολουθούν ή ρίχνουν μια ματιά στις ζωές των διασημοτήτων. Όσοι ανήκουν στο πρώτο επίπεδο μετατρέπουν αυτό το ενδιαφέρον σε πραγματική κοινωνική ενασχόληση την οποία μοιράζονται και συζητούν και με τους άλλους. Βέβαια, αυτός ο τύπος συμπεριφοράς είναι συνήθως ακίνδυνος, και οι περισσότεροι από λεγόμενους «ένθερμους οπαδούς» δεν ξεπερνούν τα όρια. Μερικοί, ωστόσο, το πάνε ακόμη πιο μακριά. Στο δεύτερο επίπεδο, οι άνθρωποι μπορεί να γίνουν εμμονικοί με κάποια συγκεκριμένη διασημότητα, ή να αρχίσουν να πιστεύουν ότι είναι αδερφές ψυχές ή ότι έχουν μια στενή, προσωπική σχέση μαζί τους. Στις περισσότερες, φυσικά, περιπτώσεις, το άτομο αντιλαμβάνεται ότι αυτή η αντίδραση είναι ψευδαισθησιακή.
Όμως, υπάρχουν και οι ακραίες περιπτώσεις όπου το άτομο αρχίζει τόσο πολύ να σκέφτεται το διάσημο πρόσωπο και απομακρύνεται από οικογένεια και φίλους. Σύντομα, αυτή η απομόνωση συνοδεύεται από ψυχαναγκαστικές και εθιστικές συμπεριφορές.
Ένα ακόμα μικρότερο ποσοστό ανθρώπων φθάνουν στο «οριακά παθολογικό» σημείο να πιστέψουν ότι πράγματι έχουν σχέση με κάποιο διάσημο πρόσωπο. Πολλές φορές, η παρακοινωνική σχέση διαμορφώνεται λόγω απογοήτευσης του ατόμου από την πραγματική του ζωή και, έτσι, καταφεύγει σε κάτι φανταστικό. Όμως, όταν αυτό φτάνει σε ακραία επίπεδα, υπάρχει και κάποια ψυχική διαταραχή, όπως βαριά κατάθλιψη.
Υπάρχουν κάποια χαρακτηριστικά που μπορεί να προδιαθέτουν τους ανθρώπους να θαυμάζουν υπέρμετρα τις διασημότητες, όπως είναι το άγχος ή μια γενική δυσκολία στη σύναψη στενών σχέσεων. Η μοναξιά και η χαμηλή ευφυία μπορεί, επίσης, να παίζουν κάποιο ρόλο, ενώ και τα ΜΜΕ επιτείνουν το πρόβλημα. Κάνουν ευκολότερη την πρόσβαση στη ζωή τους, και οι άνθρωποι μπορούν να προσκολληθούν σε αυτούς, πέρα από μια απλή παρακοινωνική σύνδεση.
Γιατί όμως η αγγλική βασιλική οικογένεια, συγκεκριμένα, έχει κατακτήσει τα βλέμματα και τις καρδιές των Ελλήνων, αλλά και τόσων άλλων ανθρώπων, απανταχού της γης; Υπάρχει κάτι που μας δελεάζει να παρακολουθούμε τη ζωή μιας οικογένειας που φαίνεται να είναι τόσο εύκολη. Η αγγλομάθειά μας και η παραδοσιακά αποικιοκρατική πολιτική της Βρετανίας στη χώρα μας σίγουρα παίζουν έναν ρόλο. Το ότι εμείς πάψαμε να έχουμε βασιλιά εδώ και πενήντα χρόνια, είναι σίγουρα μια ακόμη αιτία.
Από την άλλη, η ζωή είναι δύσκολη και το να πετύχουμε κάτι σ’ αυτήν είναι ακόμη δυσκολότερο. Οπότε παρακολουθούμε αυτούς τους υπέρλαμπρους αστέρες και παρηγοριόμαστε. Αυτοί δεν κουράστηκαν καθόλου. Απέκτησαν τον πλούτο, την κοινωνική επιρροή και την υπόστασή τους κληρονομικώ δικαίω. Προβάλλουν μια εικόνα και ένα στιλ, ζώντας μια παραμυθένια ζωή σε κάστρα και δεξιώσεις, πράγματα με τα οποία μεγαλώσαμε στις ιστορίες που ακούγαμε παιδιά. Βέβαια, η ίδια η βασιλική οικογένεια δουλεύει σκληρά για να διατηρήσει αυτή την εξωτερική της εικόνα, αφού αυτό είναι το παν για την ύπαρξή τους.
Αλλά, στο κάτω – κάτω δεν τρέχει και τίποτα με το να μαθαίνεις για τις λεπτομέρειες ενός γάμου που δεν θα παρευρεθείς ποτέ ή με το να βλέπεις τις φωτογραφίες ενός βασιλικού μωρού. Το ζήτημα είναι να διατηρείς τη νηφαλιότητά σου και τη σωστή προοπτική σε όλα αυτά.
