Άρθρο της Μαρίας Αζούκη*, από την έντυπη έκδοση
Ήταν τέλη Φεβρουαρίου 2020, όταν επιβεβαιώθηκε το πρώτο κρούσμα κορονοϊού στην Ελλάδα. Ένας άγνωστος σε εμάς ιός, που ανιχνεύθηκε σύμφωνα με τα μέσα μαζικής ενημέρωσης σε μια περιοχή της Κίνας. Εν συνεχεία, τον Μάρτιο επήλθε η επιβολή ενός καθολικού περιορισμού της χώρας με στόχο τη μη διάδοση του ιού. Θα έλεγε κανείς πως μέχρι εκείνο το σημείο δεν είχαμε συνειδητοποιήσει και πολλά, καθώς τα κρούσματα δεν καθίσταντο αξιοσημείωτα. Ποιος θα το περίμενε, όμως, ότι ακόμα και σήμερα ο ιός συνεχίζει να ταλανίζει ολόκληρο τον πλανήτη;
Ποια ήταν η στάση της Ευρυτανίας απέναντι στην COVID-19; Πώς κατάφερε να έχει μηδενικά κρούσματα για αρκετό καιρό τη στιγμή που άλλες περιοχές πλήττονταν; Πότε νόσησε και ποια ήταν η επιδημιολογική πορεία της μέσα σε ένα χρόνο πανδημίας; Πώς έφτασε στους εμβολιασμούς, καθώς και στην κινητή μονάδα εμβολιασμού;
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Με την ανακοίνωση του lockdown στις 22 Μαρτίου 2020, η Ευρυτανία, όπως και όλη η χώρα, επιστρατεύθηκε για τη διαχείριση της πανδημίας.
Αυτό το σημείο αποτέλεσε το εναρκτήριο λάκτισμα για την οριοθέτηση της καθημερινότητάς μας, επιφέροντας αδιαμφισβήτητα κοινωνικές, οικονομικές και ψυχολογικές επιπτώσεις, ωστόσο το κοντέρ κρουσμάτων της Ευρυτανίας παρέμενε στο μηδέν για αρκετό καιρό. Την στιγμή που σχεδόν όλη η χώρα πάλευε με τον εχθρό της ευρωστίας, η Ευρυτανία παρέμενε από πλευράς κρουσμάτων άθικτη. Θα έλεγε κανείς πως, αν και ο φόβος κυριαρχούσε, χαρακτηριζόμασταν και από μια επανάπαυση, καθώς για ένα σημαντικό χρονικό διάστημα δεν είχε νοσήσει κανείς.
Ένα διαφορετικό κλίμα επικράτησε, όμως, στην Ευρυτανία όταν τον Αύγουστο του 2020 καταγράφηκε το πρώτο κρούσμα κορονοϊού στο χωριό Άγραφα. Φόβος και ανησυχία σημειώθηκαν ιδιαίτερα στον Δήμο Αγράφων για την επικείμενη διασπορά του ιού, κάτι που ταρακούνησε την συνείδηση όλων μας. Ύστερα από ένα εικοσιτετράωρο ανατράπηκαν όλα και η ανακούφιση επικράτησε, καθώς σύμφωνα με τον ΕΟΔΥ το δεύτερο τεστ που υποβλήθηκε ο ασθενής αποδείχθηκε αρνητικό. Αναντίρρητα το προαναφερθέν συμβάν λειτούργησε, έστω και λίγο, επικουρικά ώστε να επέλθει η συνειδητοποίηση της σοβαρότητας της κατάστασης, ωστόσο δεν αρκούσε μόνο αυτό.
Ως τον Οκτώβριο του 2020 η Ευρυτανία παρέμενε στο μηδέν. Τον Νοέμβριο, όμως, τα ενεργά κρούσματα έκαναν αισθητή την παρουσία τους με αποτέλεσμα στο τέλος του μήνα να ξεπερνούν τα 150. Ένας αριθμός που πραγματικά φάνταζε ιδιαίτερα τρομακτικός, καθώς σημειώθηκε μια απότομη μετάβαση, κάτι που όχι μόνο σκόρπισε τον φόβο, αλλά και εδραίωσε την πεποίθηση πως η κατάσταση είχε καταστεί κρίσιμη.
Τον Δεκέμβριο συνεχίστηκαν τα υψηλά νούμερα κρουσμάτων, χωριό των Αγράφων μπήκε σε τοπικό lockdown, ασθενείς μικρής ηλικίας εισήχθησαν σε ΜΕΘ, ενώ μερικοί από αυτούς έχασαν τη μάχη με τον ιό συγκλονίζοντας όλη την Ευρυτανία. Ποιος θα το περίμενε πως η Ευρυτανία μέσα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα θα ερχόταν αντιμέτωπη με τον φονικό ιό και τις επιπτώσεις του;
Ο νέος χρόνος έφερε και ένα νέο φλέγον ζήτημα στο προσκήνιο, το ζήτημα των εμβολιασμών. Είναι κοινά αποδεκτό πως η αβεβαιότητα για την αξιοπιστία των εμβολίων κυριαρχούσε, εντούτοις βαθιά μέσα μας όλοι επιθυμούσαμε τα εμβόλια να αποτελέσουν το εφαλτήριο για την ελευθερία. Τον Ιανουάριο πραγματοποιήθηκαν οι πρώτοι εμβολιασμοί, ενώ συγχρόνως τα κρούσματα ήταν μηδενικά, σκορπίζοντας αισιοδοξία. Τον Φεβρουάριο, όμως, εμφανίστηκαν ξανά, ενώ τον Μάρτιο έφτασαν στο αποκορύφωμα, με αποτέλεσμα την επανάληψη των δύσκολων για την Ευρυτανία μηνών (Νοέμβριος, Δεκέμβριος).
Ο Απρίλιος ήταν επίσης ένας αρκετά δύσκολος μήνας με υψηλό ιικό φορτίο, κάτι που συνεχίστηκε ως τον Μάιο με πολλά κρούσματα ιδιαίτερα σε χωριά του Δήμου Αγράφων. Ο Ιούνιος ήταν για τον νομό μας ένας καλός επιδημιολογικά μήνας, διότι δεν καταγράφηκαν κρούσματα για 30 ημέρες. Εν αντιθέσει, ο Ιούλιος που διανύουμε χαρακτηρίζεται από ελάχιστα κρούσματα, αλλά κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει την ύπαρξή τους.
Όπως έχει γίνει αντιληπτό από τα προαναφερόμενα, η Ευρυτανία έπεσε αρκετές φορές αλλά σηκώθηκε άλλες τόσες. Μπορεί να πέρασε δύσκολα για σχεδόν 7 μήνες αλλά συνέχισε να ελπίζει και να πολεμά. Μέχρι σήμερα έχουν καταγραφεί περισσότεροι από 12.200 εμβολιασμοί, κάτι που αποδεικνύει πως ανεξάρτητα από την αβεβαιότητα για τα εμβόλια, έχει εμβολιαστεί ένας σημαντικός αριθμός στην περιοχή μας, αλλά όχι αρκετός για τον πληθυσμό μας.
Δεν θα ήταν περιττό, επιπροσθέτως, να τονίσουμε πως η κινητή μονάδα εμβολιασμού που πρόσφατα παρευρέθηκε σε δύο χωριά των Αγράφων βοήθησε με την σειρά της στην αύξηση των εμβολιασμών, καθώς εμβολιάστηκαν πολίτες απομακρυσμένων περιοχών που αδυνατούσαν να μετακινηθούν για τον εμβολιασμό τους, γεγονός που επιβεβαιώνει αυτή την συνολική προσπάθεια και αρωγή για την εξασφάλιση της ελευθερίας μας.
Παρ ’όλα αυτά, δεν πρέπει να πάψουμε να παλεύουμε για το μέλλον της Ευρυτανίας. Επιβάλλεται, μη λησμονώντας τις κακές μας στιγμές, να δείξουμε εμπιστοσύνη στην επιστημονική κοινότητα, προκειμένου να βγούμε νικητές.
*Φοιτήτρια τμήματος Πολιτικών Επιστημών και Δημόσιας Διοίκησης
