Ακόμη ήμουνα μικρός
που χτύπησε η καρδιά μου
για μια κοπέλα όμορφη
που τρώει τα σωθικά μου

Ντρεπόμουνα να της το πω
σαν περνά από το δρόμο
από το δρόμο της ζωής
για το δικό μου πόνο

Περπάταγε σαν πέρδικα
κι ήταν όλο καμάρι
είχε χτενάκι στα μαλλιά
και του ηλιού τη χάρη

Τα ολόχρυσα μαλλάκια της
της χάιδευαν τον κόρφο
και όταν εγώ την κοίταζα
έλιωνα απ’ τον πόθο.

Μια μέρα αποφάσισα
να πάω να της μιλήσω
ήθελε η δόλια μου καρδιά
για να τη συναντήσω

Στο δρόμο που περπάταγε
εκεί την ανταμώνω
και της μιλάω για τον καημό
και της καρδιάς τον πόνο

Μου δίνει την απάντηση
μία μαχαιριά στα στήθια
βιάστηκες παλικάρι μου
για να αγαπάς στα αλήθεια