Η συγκλονιστική σκηνή των φλεγόμενων βουνοκορφών στην μεγάλη πυρκαγιά στο Σχίνο Κορινθίας, σχημάτιζαν ένα εφιαλτικό Δαντικό τοπίο. Τα τεχνικά μέσα και ο ηρωισμός των πυροσβεστών αδυνατούσε αν όχι να ελέγξει, τουλάχιστον να περιορίσει στο ελάχιστο την αδηφάγα μανία της φύσης που εκδικήθηκε την ασύστολη προσβολή των περασμένων ετών με ένα μανιασμένο αυτοκαταστροφικό ξέσπασμα, το οποίο στο πέρασμά του εξαφάνισε κάθε ίχνος ζωής.
Ο πλανήτης μας έχει πυρετό, όπως λένε οι ειδικοί, έναν πυρετό που τον προκαλέσαμε οι ίδιοι καίγοντας τόνους πετρέλαιο. Αυτό που είδαμε τις περασμένες μέρες δεν ήταν παρά μια κρίση αυτού του πυρετού, ένα αποκορύφωμα, ένα τίναγμα από τους 39 στους 41 βαθμούς. Τώρα που πέσαμε πάλι στους 39, εκείνο που δεν πρέπει να νομίσουμε είναι ότι η αρρώστια πέρασε! Απαιτούνται συντονισμένες προσπάθειες σε παγκόσμιο επίπεδο, έτσι ώστε τα πράγματα να επανέλθουν στο φυσιολογικό τους, πρέπει να γίνει συνείδηση όλων μας ότι το να σβήνουμε το διακόπτη του ηλεκτρικού, το να κλείνουμε την τηλεόραση από το κουμπί της και όχι με το τηλεκοντρόλ, είναι κάτι παραπάνω από ένα κρύο πανί στο μέτωπο της εμπύρετης Γης. Είναι μέρος της θεραπείας.
Όπως ακριβώς ΔΕΝ είναι μέρος της θεραπείας το να αναλωνόμαστε σε αλληλοκατηγορίες περί του αν φταίνε οι προηγούμενες κυβερνήσεις που τα προηγούμενα χρόνια προώθησε την καταπάτηση των δασών ή η σημερινή που δεν φρόντισε να βρει έναν τρόπο να εξοπλίσει τη χειμαζόμενη Πυροσβεστική Υπηρεσία.
Η μεγάλη πυρκαγιά ήταν αναπόφευκτη και πολλοί ήταν εκείνοι που φωνάζουν εδώ και χρόνια για την αναγκαιότητα λήψης νομοθετικών μέτρων για την προστασία των δασών, καθώς και για την έγκαιρη προετοιμασία των πυροσβεστικών μέσων που θα χρειαζόταν σε περίπτωση που ξεσπούσε. Φυσικά θα ήταν αδύνατο να υποστηρίξει κανείς ότι μια τέτοια φωτιά, θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί με οποιαδήποτε ανθρώπινη παρέμβαση, από τη στιγμή που ξέφυγε από τον έλεγχο.
Αρκεί να σκεφτούμε ότι ένα πυροσβεστικό όχημα μπορεί να καλύψει πυροσβεστικά μια απόσταση, ας πούμε 150 μέτρων το πολύ. Για ένα μέτωπο 5 χιλιομέτρων θα απαιτούνταν 35 οχήματα! Το καλό θα ήταν να την προλάβαιναν στην αρχή της. Από εκεί και μετά, και με τον αέρα που φυσούσε εκείνες τις ημέρες ήταν αδύνατο να κάνουν οτιδήποτε.
Μα εκείνο που ακολούθησε την πυρκαγιά ήταν ακόμη χειρότερο. Τα μέσα ενημέρωσης, προσπαθώντας να διεκτραγωδήσουν ακόμη περισσότερο ένα ήδη τραγικό συμβάν, δημιούργησαν στο κοινό μια αίσθηση απόγνωσης, μια έντονη αμηχανία για το τι μπορεί να γίνει από τώρα και στο εξής. Μη δίνοντας καμία βάση στην παροιμία που λέει ότι δεν αξίζει να κλαίμε πάνω από το χυμένο γάλα, αναλώθηκαν σε έναν άνευ προηγουμένου μίζερο καταμερισμό ευθυνών, ανάλογα φυσικά και με την πολιτική τους τοποθέτηση, μην αφήνοντας καμιά χαραμάδα έστω και για το αμυδρότερο φως ελπίδας.
Φυσικά το μικροκλίμα της περιοχής θα αλλάξει, φυσικά οι πλημμύρες θα απειλήσουν τις όμορες περιοχές τους χειμώνες που θα έλθουν και οπωσδήποτε η ποιότητα του αέρα της θα επιδεινωθεί. Εντούτοις η Φύση, που την πληγώνουμε συνεχώς, αν βοηθηθεί και λίγο με τα τεχνικά μας μέσα, θα επουλώσει τις πληγές της. Αν γίνουν τα απαραίτητα έργα συγκράτησης των εδαφών για τα επόμενα 3-4 χρόνια, και κάποιες δενδροφυτεύσεις που σύμφωνα με το πρόγραμμα πρέπει να ολοκληρωθούν μέχρι τον Φεβρουάριο, τότε θα αποφευχθεί κατά πρώτον η ερημοποίηση. Στη συνέχεια και σιγά – σιγά, θα επανέλθουν οι πληθυσμοί των ζώων, το δάσος θα ξαναγεννηθεί.
Αν εμείς είμαστε τόσο ασύνετοι που αφήσαμε να χαθεί αυτό το τόσο σημαντικό κομμάτι φυσικού κάλλους ας μην είμαστε τουλάχιστον τόσο εκδικητικοί που να το στερήσουμε κι από τα παιδιά μας!
Γιατί αν ακριβώς αυτά τα παιδιά διαπιστώσουν ότι γίνονται οι κινήσεις που πρέπει, τότε δεν θα χάσουν την εμπιστοσύνη τους στην ανθρώπινη ιδιότητα. Δεν θα βαρυγκωμήσουν που τα φέραμε σε αυτόν τον κόσμο. Θα έχουν τα ίδια μεγαλώσει με τον μεγάλο στόχο να επιδιορθώσουν και να αποκαταστήσουν αυτό που καταστρέψανε οι γονείς τους.
Εκείνο που πρέπει να καταλάβουμε είναι ότι η ελπίδα δεν καίγεται, δεν πνίγεται, δεν καταναλώνεται. Επιβιώνει και πεθαίνει πάντα τελευταία. Αλίμονο μας αν εμείς οι ίδιοι θελήσουμε να την δείξουμε πεθαμένη.
