Με την πομπή των πολιτιστικών συλλόγων, σωματείων και φιλαρμονικών απ’ όλη την Ελλάδα, άνοιξε χθες (5/8) η αυλαία των εκδηλώσεων «Μποτσάρεια 2022» στο Καρπενήσι. Στην κεντρική πλατεία της πόλης ακολούθησε εκδήλωση με χαιρετισμούς για τα μηνύματα και τους συμβολισμούς της επετειακής γιορτής, με κεντρική ομιλήτρια τη Γενική Γραμματέα του Πολιτιστικού Συλλόγου Ενορίας Ευρυτάνων Αγίων «Μάρκος Μπότσαρης», κα Χρυσούλα Σουλιώτη.

«Ο Μάρκος Μπότσαρης και τα παλικάρια του», σημείωσε, «πήραν την μεγάλη απόφαση για να δείξουν στις επόμενες γενεές των γενεών  πως ‘…η μεγαλοσύνη στα Έθνη δεν μετριέται με το στρέμμα, αλλά με της καρδιάς το πύρωμα μετριέται και με το αίμα’· αφύπνισαν τις συνειδήσεις και έγραψαν την Ιστορία. Δίδαξαν πως η Ελευθερία δεν χωράει διαπραγμάτευση. Η Ανεξαρτησία το ίδιο (…)».

«Τα ίδια ακριβώς έκανε και ο Μάρκος Μπότσαρης», τόνισε και ανέφερε πως: «Τολμώντας το διαφαινόμενο παράλογο, το ακατόρθωτο, το καταδικασμένο. Και νίκησε το φόβο του θανάτου, του ολέθρου και της καταστροφής. Ένας λόγος του αρκούσε, για να αποφάσισουν όλοι μαζί. Στάθηκε στο γιγαντωμένο ύψος του ανθρώπου εκείνου που δεν κλείνεται στις σάρκες του απλά. Έχει ψυχή και συνείδηση. Κι όταν μιλούν αυτά τα δυο, όλες οι άλλες ανάγκες σωπαίνουν. Ο φόβος, ο θάνατος,  η ανθρώπινη αδυναμία… Δεν υποχώρησε. Δεν άφησε το σώμα να νικήσει την ψυχή. Πείσμα, θέληση  και αγώνας. Δρόμος Ανάκατος με θάνατο και φωτιά. Αίμα και πόθος, μεγάλος πόθος για λευτεριά. Και διατράνωσε παντού πως τούτη η γη δε σηκώνει σκλαβωμένες ψυχές, δε δέχεται πάνω της αλυσοδεμένες συνειδήσεις».

«Απ’ αυτόν εμπνεύστηκαν Φιλέλληνες», συνέχισε, «που πολέμησαν σαν ένα χέρι με τους Έλληνες. Μαζί στη μάχη, μαζί στη μεγάλη απόφαση, μαζί και στο θάνατο. Σα να τους έδενε κοινή μοίρα και κοινός προορισμός. Ήταν οι άνθρωποι εκείνοι, που άφησαν τη βόλεψή τους και πάλεψαν, για κάτι το οποίο φαινομενικά, ορίζονταν ακατόρθωτο (…)». «Και σήμερα όσο ποτέ», κατέληξε, προτού ευχαριστήσει όλους όσοι συνέβαλαν στη διοργάνωση των επετειακών εκδηλώσεων, «έχουμε την ανάγκη να μην ξεχάσουμε την Ιστορία μας. Να φανούμε πιστοί στην ιστορική υποχρέωση να παραδώσουμε την βαριά κληρονομιά στις επόμενες γενιές. Αυτή την κληρονομία την ποτισμένη με αίμα. Όσο οι ψυχές μας παραμένουν αυθεντικές, όσο γνωρίζουμε ποιοι είμαστε και από πού ερχόμαστε, μπορούμε να κρατάμε το δέντρο της ελπίδας ζωντανό»