29 Μαρτίου 2024

ΜΕΝΟΥ

“Ο πλάτανος θυμάται…”. Ποίημα της Κ. Κουκούτση

Να ξαποστάσω κάθισα
στον πλάταν’ από κάτω
κι αυτός μου’ πε τον πόνο του
και τα παράπονά του!


Μου μίλησε για τη σκλαβιά
για Τούρκους και Ραγιάδες
και ιστορίες διάφορες
για όμορφες κυράδες


Εδώ καθίσαν προεστοί
κι έμπειροι αφεντάδες
καθίσαν πλούσιοι, φτωχοί
πασάδες και ραγιάδες


Εδώ πήραν απόφαση
να πάρουνε τη Ρήνα
να τηνε στείλουν στον Πασά
αχ, τι μεγάλο κρίμα!


Η Ρήνα ήταν όμορφη
ήταν αρχοντοπούλα
ήτανε κόρη του παπά
και τα καλά ειχ΄ ούλα


Έλαμπε από ομορφιά
κι ήτανε παντρεμένη
τον Χρήστο, τον αρματολό
τον όμορφο λεβέντη


Ο Χρήστος ήταν ξακουστός
ήταν αρχοντοπαίδι
γι’ αυτό σκλαβιά δεν άντεξε
και τούρκικο μαχαίρι


Και πήρε δίπλα τα βουνά
και βγήκε στο λημέρι
και από ‘κει αγνέντεψε
το τούρκικο τ΄ ασκέρι


Βλέπει τη Ρήνα να τραβούν
δυο-τρεις Αρβανιτάδες
έλαμπε από ομορφιά
την κλαιν’ οι μαχαλάδες


Και της σφυράει κλέφτικα
στη γλώσσα τη δικιά της
τον άκουσε και σχίστηκε
στη μέση η καρδιά της


-Που πας ψηλή μ’, που πας λιγνή μ’
που πας καγκελοφρύδα;
ματάκια μου πανέμορφα
στον κόσμ’ άλλα δεν είδα


-Χρήστο μ’, με παν στα Γιάννενα
με παν’ για το χαρέμι
με παν’ πεσκέσι στον Πασά
κι έχουν μεγάλο γλέντι


Χρήστο μ, εσένα δεν ξεχνώ
εσένα αγαπάω
εγώ Τούρκα δεν γίνομαι
τούρκα δεν προσκυνάω


Το λυγερό μου το κορμί
Τούρκος δεν θα γλεντήσει
τα κόκκινα τα χείλη μου
άλλος δεν θα φιλήσει


Καλύτερα το αίμα μου
τη γη να την ποτίσει
και ΄γω κρατώ την πίστη μου,
η Ρήνα δεν θ’ απιστήσει!

ΤΟΠΙΚΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ
ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ
ΑΘΛΗΤΙΚΑ