Το πώς τον περιμένανε,
τον Άγιο Βαλεντίνο,
οι ερωτευμένοι όλης της γης
για να τους φέρει κρίνο!

Μα ‘κείνος τους εμίλησε
με νεύρα και μαλώνει.
Καθίστε μέσα φρόνιμα,
κλειστείτε στο σαλόνι.

Κομμένα θα ‘ν’ τα ραντεβού,
έξω δεν θα γυρνάτε,
με άδεια απ’ τον Χαρδαλιά
και μάσκα θα φοράτε.

Φιλιά δεν έχει κι αγκαλιές,
όλ’ απαγορευμένα.
Αυτά που κάνατ’ ως εδώ,
τώρα είναι κομμένα!

Μια κόρη αγάπαγ’ έναν νιο
κι είναι στο σπίτι μόνη.
Πίκρα πολύ την έδερνε
και βγαίνει στο μπαλκόνι.

Ο ερωτάς την τρύπαγε
βαθιά μες στην καρδιά της,
γιατί ο νιος που αγαπά
τώρα είναι μακριά της.

Κοιτάζει προς τη θάλασσα,
που είν’ αγριεμένη.
Τα κύματα πετά ψηλά,
λες κι είναι θυμωμένη!

Ένα τραγούδι ερωτικό
της ήλθε στο μυαλό της.
Άρχισε να το τραγουδά
και κλαίει για τον καλό της!