Συνολικά 130 ποιήματα της Κικής Κουκούτση περιλαμβάνει το βιβλίο με τίτλο “Τα τραγούδια της ψυχής μου” που μόλις κυκλοφόρησε. Πρόκειται για τα ποιήματα που δημοσιεύονται από το 2016 στα Ευρυτανικά Νέα, που ανέλαβαν και την έκδοσή τους.
Με μεγάλη χαρά, τα Ευρυτανικά Νέα ανέλαβαν να εκδώσουν σε βιβλίο τα ποιήματα της Κικής Κουκούτση, ποιήματα που από το 2016 δημοσιεύονται ανελλιπώς κάθε εβδομάδα στην έντυπη έκδοση της εφημερίδας (σελ. 22).
Ο επιμελητής της έκδοσης, εκπαιδευτικός Διονύσης Παρούτσας, κατέταξε τα ποιήματα σε δέκα (10) κατηγορίες, ως εξής: Ρομαντικά, Της Φύσης, Του Έρωτα, Εποχιακά, Επετειακά, Θρησκευτικά, Σε αγαπημένα πρόσωπα, Ηθικά, Σύγχρονα, Απώλειας. Αναπτύσσονται μέσα στις 200 σελίδες του βιβλίου με τρόπο ευχάριστο για τον αναγνώστη.
Λίγα λόγια από τον επιμελητή
Γράφει στον πρόλογό του ο Δ. Παρούτσας: «Το να σου ζητήσει κάποιος να επιμεληθείς την ποιητική του δημιουργία είναι σαν να σου ζητά να διεισδύσεις στα μύχια της ψυχής του και να κατανοήσεις τον τρόπο που σκέφτεται. Προϋποθέτει μια άνευ όρων ψυχική παράδοση, είναι σαν να σου εμπιστεύεται το ίδιο του το παιδί. Κατά συνέπεια, όταν η αγαπητή φίλη Κική Κουκούτση με πλησίασε με αυτό το αίτημα, το θεώρησα ως τη μεγαλύτερη έκφραση τιμής που θα μπορούσε να μου γίνει. Φυσικά, η ιδιότητά μου ως εκπαιδευτικός ήταν το κίνητρό της, υποτίθεται ότι οι ‘δάσκαλοι’ έχουμε μια ιδιαίτερη σχέση με την λογοτεχνία. Εντούτοις η ευθύνη ήταν πολύ μεγάλη, ιδιαίτερα μάλιστα σε ένα τέτοιο αίτημα προέρχεται από μια ποιήτρια της οποίας οι λογοτεχνικές γνώσεις είναι -κατά την δική της ομολογία- περιορισμένες. Ωστόσο, δεν θεώρησα σωστό να της αρνηθώ (…)».
Και συνεχίζει ο επιμελητής της έκδοσης: «Δεδομένου λοιπόν ότι η κ. Κουκούτση είναι μια “ελάσσων” ποιήτρια κι εγώ ο ίδιος ένας “ελάσσων” κριτικός λογοτεχνίας, μας δίνει το δικαίωμα, με την δικαιολογία της άγνοιας κινδύνου, να παρουσιάσουμε σήμερα στο αναγνωστικό κοινό μια προσπάθεια, της οποίας τα όρια γνωρίζουμε και οι δύο. Κι αυτό ας είναι το ελαφρυντικό μας απέναντι στους ανθρώπους που έχουν μελετήσει τη λογοτεχνία και θα επισημάνουν τα οφθαλμοφανή μας ατοπήματα».
«(…) Όλα τα γεγονότα της ζωής της τα φιλτράρει (σ.σ. η Κική Κουκούτση) πάντα μέσα από το πρίσμα του ρυθμού και της μελωδίας, μια δυνατότητα που της χάρισε αφειδώλευτα το ταλέντο με το οποίο είναι προικισμένη. Αν ζούσε διακόσια χρόνια πριν, θα ήταν σίγουρα μια από εκείνες τις γυναίκες που θα “ταίριαζαν” δημοτικά τραγούδια, όπως έλεγε κι ο Λουκόπουλος. Τα ποιήματά της έχουν αυτή την “πρωτόγονη”, ανεπιτήδευτη έως και απλοϊκή, ναΐφ οπτική που έχουν οι πίνακες του Θεόφιλου», γράφει ο Δ. Παρούτσας και συνεχίζει: «Η γλώσσα της είναι η γλώσσα του Μακρυγιάννη, ανόθευτη δημοτική, με κάποιους ρουμελιώτικους ιδιωματισμούς. Οι ομοιοκαταληξίες της είναι σχεδόν πάντα αψεγάδιαστες, τηρώντας τον κανόνα των διαφορετικών μερών του λόγου όχι λίγες φορές· όμως αυτό που δεν παραβιάζει ποτέ είναι ο ρυθμός, ο αβίαστος ίαμβος ή το τροχαϊκό μέτρο που της βγαίνει τόσο φυσικά όσο η ανάσα της (…). Κι ο δεκαπεντασύλλαβος των δημοτικών τραγουδιών είναι ο σταθερός καμβάς πάνω στον οποίο, ωστόσο, καθώς η ίδια ωριμάζει και αυτονομείται με τα χρόνια, πειραματίζεται, φτιάχνοντας άλλοτε πρόδρομα σονέτα κι άλλοτε κοφτούς ανάπαιστους, ανάλογα με το νόημα και την γοργότητα που θέλει να προσδώσει».
Η ποιήτρια
Η Κική Κουκούτση, το γένος Δουλαβέρη, γεννήθηκε το 1950 στην Αγία Βλαχέρνα Ευρυτανίας. Παντρεύτηκε τον Κωνσταντίνο Κουκούτση με τον οποίο και απέκτησαν τρία παιδιά.
Φύση καλλιτεχνική ασχολήθηκε από νωρίς με το τραγούδι σε ερασιτεχνικό επίπεδο, ενώ το 1979 έλαβε μέρος με μεγάλη επιτυχία στον διαγωνισμό τραγουδιού της ΕΡΤ «Να η Ευκαιρία». Έκτοτε, συμμετείχε σε διάφορα διαγωνιστικά φεστιβάλ με επιτυχίες, βραβεία, και για χρόνια τραγουδούσε σε χορευτικούς συλλόγους. Για πολλά χρόνια επίσης θήτευσε ως σολίστ στην Χορωδία Κλασσικής Μουσικής Καρπενησίου, «Αντόνιο Βιβάλντι» με μαέστρο τον Γιώργο Ξενάκη, ενώ συμμετείχε και σε θεατρικές παραστάσεις.
Η αγάπη της για την τέχνη και το ταλέντο της στην στιχουργία αναδείχθηκαν από το 2016 όταν τα ποιήματά της άρχισαν να δημοσιεύονται στην τοπική εφημερίδα “Ευρυτανικά Νέα”.
