άρθρο από την έντυπη έκδοση
Η Ανάσταση πλησιάζει, έφτασε. Η δοκιμασία της Σαρακοστής και η προετοιμασία για τη μεγάλη γιορτή, φυσικά στις μέρες μας πολύ λίγους αφορά. Η πνευματικότητα που επιβάλει η θρησκευτική αντιμετώπισή της, είναι το τελευταίο πράγμα που απασχολεί τους περισσότερους από μας, οι οποίοι αποτελματωμένοι στον καθημερινό αγώνα και αποκομμένοι από κάθε τι πνευματικό, όπως επιτάσσει ο σύγχρονος τρόπος ζωής, κυνηγάμε κάτι, χωρίς να μπορούμε να το βρούμε πουθενά.
Και η αντιμετώπιση αυτή, φυσικά, διατρέχει κάθετα ολόκληρο τον κοινωνικό ιστό, χωρίς να κάνει διακρίσεις ανάμεσα σε πλούσιους ή φτωχούς, βιοπαλαιστές ή οικονομικά ευκατάστατους.
Κύριο μέλημα όλων είναι ο εφοδιασμός του πασχαλινού τραπεζιού με τον πατροπαράδοτο οβελία. Επιδιδόμαστε σε έναν αγώνα δρόμου για να βρούμε το καλύτερο κατσίκι ή αρνάκι – ανάλογα με τα γούστα – να εντοπίσουμε σε ποιο χωριό θα “διαβούμε” για να το παραγγείλουμε και στο τέλος την ημέρα του Πάσχα, όλοι ανεξαιρέτως καταλήγουμε στο απαραίτητο τσιτάτο: “Τελικά αυτή την μέρα δεν τρώει κανείς τίποτα”.
Η αναμονή του ψητού είναι τελικά πολύ καλύτερη από το ίδιο το ψητό!
Κι είναι φυσικό αυτό. Όταν μέχρι την Μεγάλη Παρασκευή, ή έστω τη Μεγάλη Δευτέρα, καταναλώνουμε ακρίτως όχι μόνο αμνοερίφια, αλλά και χοίρους και μόσχους σιτευτούς και ότι άλλο περπατάει στη γη ή κολυμπάει στη θάλασσα, τότε τι αίσθηση μπορεί να μας προξενήσει ο οβελίας και το κοκορέτσι την Κυριακή το μεσημέρι;
Η κατανάλωση κρέατος αυτή την ημέρα, σε παλιότερες εποχές σήμαινε ευωχία απαγορευμένη και πολυτέλεια δυσπρόσιτη, καθώς όλες τις υπόλοιπες μέρες του χρόνου ήταν σχεδόν αδύνατη, αν όχι απαγορευτική η κατανάλωσή του. Πάσχα – Χριστούγεννα – Δεκαπενταύγουστο ήταν οι μέρες που έτρωγαν κρέας οι προγονοί μας, και για το λόγο αυτό το εκτιμούσαν ιδιαίτερα. Δεν είναι τυχαίο που αν κάποιος ήθελε να πει ότι ευχαριστήθηκε πολύ, ή ότι πήρε ικανοποίηση εκδικούμενος κάποιον έλεγε “έφαγα ψητό”. Το λέμε κι εμείς σήμερα, όμως η ικανοποίηση που εκφράζεται μέσω της φράσης είναι μάλλον σχηματική.
Σήμερα, λοιπόν, μένουμε προσκολλημένοι στο πάθος των παλιότερων για πλουσιοπάροχα γεύματα κατά τη διάρκεια των μεγάλων γιορτών, εντούτοις δεν μπορούμε να τα απολαύσουμε καθώς δεν μας λείπουν και τόσο τις άλλες μέρες.
Παρερμηνεύοντας τον απόσπασμα από τον κατηχητικό λόγο του Ιωάννου του Χρυσοστόμου ο οποίος κελεύει “Νηστεύσαντες και μη νηστεύσαντες, ευφράνθητε σήμερον”, νιώθουμε απελευθερωμένοι από την ανθρώπινη λογική της απόδοσης στον καθένα ανάλογα με την προσπάθεια που κατέβαλε. Κοροϊδεύουμε τον εαυτό μας, προτιμούμε την ελάχιστη προσπάθεια, αποστρεφόμαστε τον κόπο του Γολγοθά, αναμένοντας το μεγαλείο της Ανάστασης. Αυτό όμως είναι αδύνατο.
Γιατί η Ανάσταση προϋποθέτει τον Γολγοθά.
Αυτά τα ολίγα περί του πνεύματος των εορτών.
Αλλά ας παραμείνουμε για λίγο ακόμη σ’ αυτό, βλέποντας το ζήτημα από μια πιο οικολογική σκοπιά, αναφερόμενοι και στα κόκκινα αυγά που καταναλώνονται το Πάσχα, τα οποία συνήθως προέρχονται από όρνιθες που ζουν κάτω από άθλιες συνθήκες σε συμβατικές κλωβοστοιχίες, απαγορευμένες στην Ε.Ε. ήδη από το 2012. Επίσης, κατά την περίοδο του Πάσχα σφάζεται ένας τεράστιος αριθμός αμνοεριφίων (υπολογίζεται να φτάνει τα 4 εκατομμύρια), η πλειοψηφία των οποίων είναι σε πολύ νεαρή ηλικία.
Ίσως θα έπρεπε να σκεφθούμε λίγο την αλλαγή της καταναλωτικής μας στάσης, αλλά και την συμμόρφωση της πολιτείας στην κοινοτική νομοθεσία. Ας προτιμήσουμε αυγά από όρνιθες ελευθέρας βοσκής (με τη σήμανση 0 ή 1) και ς περιορίσουμε την κατανάλωση ζωικών προϊόντων σεβόμενοι την προστασία του περιβάλλοντος, την υγεία μας αλλά και την ευζωία των ζώων.
Ως πολιτεία, επίσης θα πρέπει να συμμορφωθούμε στην τήρηση της κοινοτικής νομοθεσίας που επιβάλλει την απαγόρευση των συμβατικών κλωβοστοιχείων καθώς Ελλάδα και Ιταλία έχουν παραπεμφθεί στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για τη μη συμμόρφωση στην κοινοτική οδηγία, θα πρέπει να γίνεται έλεγχος των «παράνομων σφαγείων» και τέλος να απαγορευθεί η σφαγή χωρίς αναισθητοποίηση, όπως επιβάλλεται από την ΕΕ.
Ίσως να ακούγεται κάπως “περίεργο” το να υπερασπίζεται κάποιος το δικαίωμα στην “ευζωία” ενός… αρνιού, αλλά αυτό δε σημαίνει απαραίτητα ότι όλοι πρέπει να γίνουμε χορτοφάγοι. Ας το δούμε απλά ως μια ευκαιρία έκφρασης ανθρωπιάς και ευαισθησίας και γιατί όχι ως μια διατροφική συμβουλή. Δεν είναι άλλωστε μυστικό ότι οι μέρες των γιορτών, και τα ειδικά εδέσματα, που καταναλώνονται και μάλιστα σε μεγάλες ποσότητες, μπορούν να αποδειχτούν επικίνδυνα για την υγεία μας.
Το αρνίσιο κρέας είναι πλούσιο σε λίπος και επομένως πλούσιο σε χοληστερίνη. Κάθε 100γρ. ψημένου αρνιού περιέχουν: 10 γρ. λίπος, 30 γρ. πρωτεΐνες, 400 θερμίδες και δίνουν στον οργανισμό μας, το μισό της ημερήσιας επιτρεπόμενης ποσότητας σε χοληστερίνη. Υπολογίστε πόσα από αυτά μπορεί να καταναλώσει κανείς, αν αρχίσει να πίνει και να τρώει από το πρωί!
