Σε συγκινητικό κλίμα πραγματοποιήθηκε η τελετή απονομής των βραβείων του 24ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, την Κυριακή 20 Μαρτίου 2022, στο Ολύμπιον. Την τελετή άνοιξαν η γενική διευθύντρια του Φεστιβάλ, Ελίζ Ζαλαντό, και ο καλλιτεχνικός διευθυντής, Ορέστης Ανδρεαδάκης οι οποίοι απηύθυναν κοινό χαιρετισμό.
«Ένα ακόμη Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης έφτασε στο τέλος του. Το εικοστό τέταρτο. Και τώρα είναι η ώρα για τις κριτικές επιτροπές και το κοινό να μας πουν τι αποφάσισαν για τα βραβεία. Πριν προχωρήσουμε στα βραβεία, όμως, επιτρέψτε μας να ευχαριστήσουμε το κοινό, τους εθελοντές, τους εργαζόμενους, το Διοικητικό μας Συμβούλιο, τους συνεργάτες, τους υποστηρικτές, τους χορηγούς μας», δήλωσε αρχικά η Ελίζ Ζαλαντό. «Τον Δήμο Θεσσαλονίκης, την Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας, τον τομέα Μακεδονίας-Θράκης του υπουργείου Εσωτερικών και, φυσικά, το υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού που είναι πάντα μαζί μας», συμπλήρωσε ο Ορέστης Ανδρεαδάκης. «Να είστε όλοι καλά. Μείνετε ασφαλείς για το επόμενο Φεστιβάλ Κινηματογράφου, τον Νοέμβριο, αλλά και για το Evia Film Project, τον Ιούνιο, στη βόρεια Εύβοια», προσέθεσε η Ελίζ Ζαλαντό. Στο σημείο αυτό, ο κ. Ανδρεαδάκης καλωσόρισε τον παρουσιαστή της βραδιάς, τον κριτικό κινηματογράφου και φίλο του Φεστιβάλ, Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλο.
Το Ειδικό Βραβείο της Επιτροπής Νεότητας απονεμήθηκε στην ταινία “The Other Half” του Γιώργου Μουτάφη, φωτορεπόρτερ ευρυτανικής καταγωγής ο οποίος βρίσκεται αυτή τη στιγμή στην εμπόλεμη ζώνη της Ουκρανίας. Το σκεπτικό της επιτροπής ήταν: «Για τη γενναιότητα του κινηματογραφιστή και την ωμή απεικόνιση μιας επίκαιρης και διαχρονικής πραγματικότητας, την οποία αποφεύγουμε στη δημόσια συζήτηση».
Το βραβείο παρέλαβε η συνεργάτις του, Τζένη Τσιροπούλου, η οποία ανέβηκε στη σκηνή και είπε τα εξής: «Καλησπέρα, ευχαριστούμε πάρα πολύ, μας τιμά ιδιαίτερα η βράβευση. Ευχαριστούμε το Φεστιβάλ, τους ανθρώπους που ήρθαν να δουν την ταινία δια ζώσης και όσους την είδαν online, λυπάμαι πολύ που ο Γιώργος δεν είναι εδώ απόψε για να ζήσει αυτή τη στιγμή μαζί μας, γιατί η ταινία είναι μια ταινία ζωής για εκείνον, τη δούλευε για 15 ολόκληρα χρόνια. Ο Γιώργος βρίσκεται στην Ουκρανία εδώ και πάνω από έναν μήνα, καλύπτοντας άλλον έναν πόλεμο. Μας έχει στείλει, όμως, ένα μήνυμα: “Είναι οι αναμνήσεις από τα παιδικά μας χρόνια, η γειτονιά και οι κυριακάτικες εκδρομές στην εξοχή, οι γιορτές, το σχολείο, το σπίτι και η δουλειά. Και ξαφνικά, πόλεμος: το λάθος μας είναι ότι ξεχνάμε εύκολα. Ας είναι αυτή η ταινία η αρχή ενός διαλόγου. Σας ευχαριστώ για την τιμή που μου κάνετε κι ας δώσουμε μια υπόσχεση, ώστε να μη ξαναδούμε κανένα παιδί νεκρό από ναυάγιο”».
