Σε αποχή από τα μαθήματά τους προχώρησαν την Πέμπτη (6/11) οι μαθητές του 1ου ΕΠΑΛ Καρπενησίου, εκφράζοντας την αντίθεσή τους σε μια σειρά θεμάτων που, όπως αναφέρουν, πλήττουν τη δημόσια εκπαίδευση και την ισότητα στις ευκαιρίες των μαθητών.
Αντιπροσωπεία των μαθητών είχε, εξάλλου, συνάντηση στο Δημαρχείο Καρπενησίου με τους Αντιδημάρχους Χριστίνα Σβερώνη και Γιάννη Σκάρπη, στους οποίους εξέθεσαν τα αιτήματά τους και ζήτησαν τη στήριξη της δημοτικής αρχής στα ζητήματα που τους απασχολούν.
Με βασικά αιτήματα την κατάργηση της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής, την αναβάθμιση των υποδομών και την ουσιαστική στήριξη των σχολείων, οι μαθητές δημοσιοποίησαν αναλυτικά τα αιτήματά τους.
ΤΑ ΑΙΤΗΜΑΤΑ
- Κατάργηση της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής (ΕΒΕ), που αφήνει χιλιάδες μαθητές εκτός πανεπιστημίων παρά τις καλές τους επιδόσεις.
- Αντίθεση στην εξίσωση των πτυχίων ιδιωτικών κολεγίων με των δημόσιων πανεπιστημίων.
- Να διδάσκονται στα σχολεία τα ειδικά μαθήματα που απαιτούνται στις πανελλήνιες, ώστε να μην χρειάζεται οι μαθητές να πληρώνουν έξτρα φροντιστήρια.
- Αναβάθμιση των σχολικών υποδομών και κάλυψη όλων των κενών σε εκπαιδευτικό προσωπικό.
- Μείωση της πίεσης από το εξεταστικό σύστημα και στήριξη της ψυχικής υγείας των μαθητών, με αντίστοιχη επανεξέταση του Εθνικού Απολυτηρίου.
- Διασφάλιση πραγματικά δημόσιας και δωρεάν εκπαίδευσης για όλους, χωρίς ταξικούς αποκλεισμούς.
- Συμμετοχή μαθητών, καθηγητών και γονέων στις αποφάσεις που αφορούν τη λειτουργία των σχολείων.
- Να σταματήσει η ιδιωτικοποίηση και εμπορευματοποίηση δημόσιων αγαθών, όπως παιδεία, υγεία, ασφάλεια και ενέργεια.
- Άμεση επίλυση προβλημάτων σε αίθουσες με κακές συνθήκες (π.χ. Β’ τάξη Δομικών Έργων χωρίς θέρμανση για χρόνια).
Η ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ
Ανακοίνωση Αποχής Μαθητών – 1ο ΕΠΑΛ Καρπενησίου
Η δημόσια εκπαίδευση χρειάζεται πραγματικές αλλαγές. Κάθε μέρα βλέπουμε ελλείψεις σε καθηγητές και υποδομές, πίεση από το εξεταστικό σύστημα και ένα σχολείο που μοιάζει περισσότερο με κέντρο εξετάσεων παρά με χώρο μάθησης.
Πολλοί μαθητές μένουν εκτός πανεπιστημίων εξαιτίας της ελάχιστης βάσης εισαγωγής, παρόλο που έχουν καλές επιδόσεις. Άλλοι αναγκάζονται να πληρώνουν φροντιστήρια για μαθήματα που δεν διδάσκονται, όπως το ελεύθερο και γραμμικό σχέδιο για τις αρχιτεκτονικές σχολές.
Επίσης, θεωρούμε άδικο να εξισώνονται τα πτυχία ιδιωτικών κολεγίων με εκείνα των δημόσιων πανεπιστημίων, όταν εμείς παλεύουμε με κόπο και πίεση.
Όλο και περισσότερο, τα δικαιώματά μας μετατρέπονται σε προνόμια και οι ανάγκες μας αντιμετωπίζονται σαν προϊόντα.
Και τώρα έρχεται και το λεγόμενο Εθνικό Απολυτήριο, που – όπως φαίνεται- αντί να ελαφρύνει τους μαθητές, αυξάνει ακόμη περισσότερο το άγχος και κάνει το σχολείο ακόμη πιο εξετασιοκεντρικό.
Αντί να μας δίνει γνώσεις και εφόδια για τη ζωή, μας εγκλωβίζει σε έναν ατελείωτο κύκλο διαγωνισμάτων και πίεσης.
Παράλληλα, βλέπουμε τα δημόσια αγαθά — όπως η παιδεία, η υγεία, η ασφάλεια, η ενέργεια και οι μεταφορές — να ιδιωτικοποιούνται και να εμπορευματοποιούνται.
Την ίδια ώρα οι εργαζόμενοι αντιμετωπίζονται ως μηχανές και τους… «επιτρέπεται» να εργάζονται 13 ώρες την ημέρα.
Επιπλέον, και σε τοπικό επίπεδο υπάρχουν πάρα πολλά προβλήματα.
Ενδεικτικά, στο δικό μας σχολείο υπάρχουν αίθουσες, όπως αυτή της Β’ τάξης Δομικών Έργων, όπου εδώ και δύο χρόνια δεν έχει τοποθετηθεί θέρμανση.
Μόλις χτες υπήρξε πρόβλημα πάλι πρόβλημα με τον καυστήρα των μηχανολόγων.
Ενώ από την αρχή του σχολικού έτους η Διεύθυνση του Σχολείου, όπως μας ενημέρωσε, έχει αποστείλει έγγραφο με όλες τις φθορές και τα προβλήματα του σχολείου, δεν έχουμε δει ακόμα καμία παρέμβαση.
Ποια είναι, λοιπόν, η στήριξη του κράτους και της τοπικής αυτοδιοίκησης προς τους μαθητές/τριες;
Δεν ζητάμε τίποτα παράλογο — ζητάμε ένα σχολείο που να μας μορφώνει, να μας στηρίζει και να μας δίνει ίσες ευκαιρίες.
Ένα σχολείο που θα μας προετοιμάζει για τη ζωή, όχι μόνο για τις εξετάσεις.
