Φυσικά μνημεία που λειτουργούν και ως «παράθυρα» στο παρελθόν, είναι τα σπήλαια. Γεμάτα μυστήριο, προκαλούν τους ειδικούς να τα ανακαλύψουν. Σταλακτίτες και σταλαγμίτες απίστευτης ωραιότητας, «αρχιτεκτονική» δομή που δημιουργεί θαλάμους, υπόγεια νερά, χλωρίδα και πανίδα, δημιουργούν ανεπανάληπτα υπόγεια τοπία.

Τα «Ευρυτανικά Νέα» έχουν ασχοληθεί με τον σπηλαιολογικό πλούτο της Ευρυτανίας, που παραμένει, εν πολλοίς, αναξιοποίητος. O σπηλαιολογικός τουρισμός, άλλωστε, είναι μία ακόμη μορφή εναλλακτικού τουρισμού, που τα τελευταία χρόνια καθίσταται διαρκώς ολοένα και πιο δημοφιλής, από Έλληνες και ξένους που ανακαλύπτουν τα γεμάτα μυστήριο, λαϊκές δοξασίες και μύθους σπήλαια.

«Κάθε νέο σπήλαιο που ανακαλύπτουμε στην ευρυτανική γη δίνει τη δυνατότητα για την ανάπτυξη ειδικού τουρισμού από φίλους των σπηλαίων, που θα τα αγαπήσουν και θα τα σεβαστούν αφήνοντας τα καθαρά και αλώβητα μετά από κάθε επίσκεψη σε αυτά», λέει στα «Ε.Ν.» ο κ. Κων/νος Μπακολίτσας, Βιολόγος, Σπηλαιολόγος και Μέλος του Σπηλαιολογικού Ελληνικού Αθλητικού Συλλόγου (ΣΕΛΑΣ), που πρόσφατα βρέθηκε σε ένα εντυπωσιακό σπήλαιο κοντά στο χωριό Μεσοκώμη Ευρυτανίας, με εντυπωσιακούς σταλακτίτες και σταλαγμίτες· ανακαλύφθηκε για πρώτη φορά στις αρχές της δεκαετίας του ’60.

Το σπήλαιο της Μεσοκώμης

Γράφει για την επίσκεψη στο σπήλαιο της Μεσοκώμης, ο κ. Μπακολίτσας:

«Προσπαθώντας να βρω φωτογραφικό υλικό από το σπήλαιο της Μεσοκώμης μπορώ να πω πως απογοητεύτηκα, πόσο μάλλον να βρω πληροφορίες για μονοπάτια και ακριβή θέση. Έτσι, με συνοδοιπόρους τον συνεργάτη μου, Γεωλόγο Σπηλαιολόγο Πάνο Καρούτσο, και τον Υπεύθυνο της Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης Καρπενησίου και φίλο μου, Μανώλη Κοπανάκη, αποφασίσαμε να το εντοπίσουμε και να το εξερευνήσουμε».

«Η τύχη μας χαμογέλασε όταν στην είσοδο του μονοπατιού συναντήσαμε τον Πρόεδρο της κοινότητας κ. Μακρυγιάννη, με τον οποίο τελικά πορευτήκαμε στο απότομο μονοπάτι μέσα από ένα παρθένο δάσος ελάτης, προσπαθώντας να βρούμε την μικρή, αφανή από τον περιπατητή, είσοδο της σπηλιάς».

«Αντικρύσαμε», αναφέρει ο σπηλαιολόγος, «ένα πραγματικό θαύμα της Ελληνικής φύσης, ένα μνημείο απαράμιλλης ομορφιάς. Για πλέον από 100 μέτρα θαυμάζαμε τον λευκό διάκοσμο από σταλακτίτες και σταλαγμίτες».

«Βέβαια», σημειώνει, «σε κάποια σημεία χρειάζεται να περάσεις έρποντας μέσα από στενά περάσματα που ένα ρυάκι νερού έχει διανοίξει μέσα στο σπήλαιο, μέχρι να φτάσεις στο τέλος, όπου φαίνεται μια μικρή τρύπα που το φως της υποδηλώνει ένα δεύτερο σημείο επικοινωνίας με τον έξω κόσμο. Μεγάλη ποικιλία στο διάκοσμο και πλούσια σπηλαιόβια ζωή είναι τα κύρια χαρακτηριστικά της σπηλιάς (…)».

Και καταλήγει: «Η Ευρυτανική Γη τελικά έχει πολλά να να μας προσφέρει ακόμα».