Η ιστορία κάθε λαού αποτελεί το κυρίαρχο στοιχείο της εθνικής του ταυτότητας, προσδιοριστικό παράγοντα της κοινωνικής του συνοχής, το εφαλτήριο για τη συνέχιση της πορείας και την πραγματοποίηση των στόχων του. Τα γεγονότα που προηγήθηκαν, οι αγώνες που πραγματοποιήθηκαν, οι ανθρώπινες δυνάμεις που απαιτήθηκαν, συγκροτούν το ιστορικό πλαίσιο αναφοράς μέσα στο οποίο ο ηρωισμός και η θυσία διατηρούν την δεσπόζουσα θέση.
«Στους συνεχείς σκληρούς αγώνες που διεξήγαγε το έθνος μας για την ελευθερία και την ανεξαρτησία της χώρας», αναφέρει η Πολεμική Αεροπορία, «τα αναρίθμητα ηρωικά κατορθώματα των Ελλήνων μας διδάσκουν ότι ο μοναδικός δρόμος του Έλληνα μαχητή ήταν και θα είναι πάντοτε ο δρόμος του καθήκοντος και της θυσίας. Ιδιαίτερα ο Έλληνας Αεροπόρος, από την στιγμή που εισέρχεται στην αεροπορική οικογένεια, συνειδητοποιεί ότι η κατάκτηση της ελευθερίας προϋποθέτει σκληρή προσπάθεια που συμβαδίζει με τον καθημερινό κίνδυνο, τη θυσία, τον αιματηρό αγώνα. Από την ημέρα που το Πάνθεον των Ηρώων της ΠΑ κόσμησε η θυσία του Έφεδρου Ανθυπολοχαγού Εμμ. Αργυρόπουλου, του πρώτου πεσόντα Έλληνα Αεροπόρου, μέχρι σήμερα μια ολόκληρη στρατιά αεροπόρων ακολούθησαν τον δρόμο του καθήκοντος σε πολεμικές ή ειρηνικές περιόδους, πότισαν με το αίμα τους κάθε γωνιά της ελληνικής γης, ενώ πολλοί από αυτούς έμειναν για πάντα στην Ξένη για να θυμίζουν στους λαούς, από τις εσχατιές εκείνες του κόσμου, τις θυσίες που απαιτεί η ελευθερία του Ανθρώπου».
Για τους Ευρυτάνες πεσόντες πιλότους
Εκατοντάδες πιλότοι έχουν πέσει υπέρ πατρίδος κατά την εκτέλεση διατεταγμένης αποστολής σε πολεμικές ή ειρηνικές περιόδους. Μεταξύ αυτών ήταν και Ευρυτάνες, που η θυσία τους τη στιγμή εκτέλεσης του καθήκοντος μεταμορφώθηκε σε συνδετικό κρίκο του χθες και του σήμερα.
Το 1974 σκοτώθηκε ο Βασίλειος Χρ. Νταβαρίνος, γεννηθείς το 1949 στα Τοπόλιανα Ευρυτανίας.
Εισήλθε στη Σχολή Ικάρων το Νοέμβριο του 1967 και αποφοίτησε τον Απρίλιο του 1971 με το βαθμό του ανθυποσμηναγού. Σκοτώθηκε στις 3 Οκτωβρίου ‘74 εκτελώντας διατεταγμένη άσκηση στο πεδίο βολής του αεροδρομίου της Νέας Αγχιάλου, όταν το αεροσκάφος του F-5A της 343 Μοίρας Αναχαιτίσεως Ημέρας ύστερα από βύθιση προσέκρουσε στο έδαφος και συνετρίβη. Οδός στο κέντρο του Καρπενησίου, φέρει το όνομά του.
Δεκαπέντε χρόνια αργότερα, το Καρπενήσι θρήνησε την απώλεια του Γιάννη Γαλανού, σε ηλικία μόλις 35 χρόνων. Είχε γεννηθεί το 1954 στο Καρπενήσι και εισήλθε στη Σχολή Ικάρων τον Οκτώβριο του 1972. Αποφοίτησε τον Ιούλιο του 1976 με το βαθμό του Ανθυποσμηναγού. Υπηρέτησε στην 348 Μοίρα Τακτικής Αναγνωρίσεως στην 110 Πτέρυγα Μάχης στη Λάρισα ως χειριστής στα αεροσκάφη RF-84 και T-33.
Σκοτώθηκε, σε διατεταγμένη αποστολή με αεροσκάφος Τ-33Α του 370 Σμήνους Εφηρμοσμένης Εκπαιδεύσεως της 110 Πτέρυγας Μάχης (Λάρισα), στην περιοχή της Νότιας Βοιωτίας, με συγκυβερνήτη τον Επισμηναγό Τότσα Ιωάννη λόγω προσκρούσεως του αεροσκάφους του στο έδαφος, στις 7 Μαρτίου 1989.
Ήταν παντρεμένος και είχε τρεις κόρες. Στο Καρπενήσι, κατόπιν ενεργειών του πατρός του και την Δημοτικής Αρχής, τοποθετήθηκε προτομή του (επί της Αθ. Καρπενησιώτη, άνωθεν 2ου Δημοτικού Σχολείου), ενώ σε οδό πλησίον της πατρικής του κατοικίας δόθηκε το όνομά του.
(Με στοιχεία από τον Πανελλήνιο Σύλλογο Οικογενειών Πεσόντων Αεροπόρων)
