Το σύμπαν προσφέρει ένα διπλό θέαμα τον Αύγουστο: ένα ζεύγος υπερπανσελήνων με αποκορύφωμα ένα σπάνιο μπλε φεγγάρι. Το φαινόμενο της υπερπανσελήνου σημειώνεται όταν η πανσέληνος βρίσκεται στο περίγειο, τη μικρότερη απόσταση δηλαδή από τη Γη, με αποτέλεσμα το ολόγιομο φεγγάρι να φαίνεται κατά 14% μεγαλύτερο και 30% φωτεινότερο από μια πανσέληνο στο απόγειο
Η πρώτη «παράσταση» θα δοθεί αύριο το βράδυ, 1η Αυγούστου, καθώς η πανσέληνος ανατέλλει στα νοτιοανατολικά, εμφανιζόμενη ελαφρώς φωτεινότερη και μεγαλύτερη από το κανονικό. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι θα είναι πιο κοντά από το συνηθισμένο, σε απόσταση μόλις 357.530 χιλιομέτρων, γι’ αυτό και ο χαρακτηρισμός υπερπανσέληνος.
Σύμφωνα με το Old Farmer’s Almanac, η αυγουστιάτικη πανσέληνος είναι παραδοσιακά γνωστή ως το φεγγάρι του οξύρρυγχου. Αυτό οφείλεται στην αφθονία αυτού του ψαριού στις Μεγάλες Λίμνες της Αμερικής τον Αύγουστο, πριν από εκατοντάδες χρόνια.
Το φεγγάρι θα είναι ακόμη πιο κοντά τη νύχτα της 31ης Αυγούστου – μόλις 357.344 χιλιόμετρα μακριά. Δεν έχει λάβει κάποια ονομασία από την ινδιάνικη παράδοση, αλλά ονομάστηκε «Μπλε» από την σπανιότητα του φαινομένου από την αγγλική έκφραση «once in a blue moon», που σημαίνει πως κάτι συμβαίνει πολύ σπάνια.
Παράλληλα παρατηρήθηκε σε κάποιες περιπτώσεις αυτής της εμβόλιμης πανσελήνου η απόχρωση που πήρε το φεγγάρι να είναι γαλαζωπό εξαιτίας διαφόρων ατμοσφαιρικών φαινομένων οπότε επικράτησε τελικά ο όρος «μπλε».
Η τελευταία φορά που δύο πλήρεις υπερπανσέληνοι κοσμούσαν τον ουρανό τον ίδιο μήνα ήταν το 2018. Δεν θα ξανασυμβεί μέχρι το 2037, σύμφωνα με τον Ιταλό αστρονόμο Τζιανλούκα Μάσι, ιδρυτή του Virtual Telescope Project.
Σύμφωνα με το Old Farmer’s Almanac, η αυγουστιάτικη πανσέληνος είναι παραδοσιακά γνωστή ως το φεγγάρι του οξύρρυγχου. Αυτό οφείλεται στην αφθονία αυτού του ψαριού στις Μεγάλες Λίμνες τον Αύγουστο, πριν από εκατοντάδες χρόνια.
Ο όρος «υπερπανσέληνος» δεν είναι αστρονομικός. Σύμφωνα με την Αμερικανική Διαστημική Υπηρεσία (NASA), επινοήθηκε από τον αστρολόγο Richard Nolle το 1979.
