Βρίσκονται στα θαλάσσια «σύνορα» του βόρειου Ευβοϊκού και του Μαλιακού και είναι μία ενδιαφέρουσα περίπτωση για περιήγηση -εκδρομική απόδραση, ειδικά την καλοκαιρινή περίοδο. Κάποτε ήταν κατοικημένα, σήμερα αναδρομή σε άλλες εποχές προσφέρουν μόνο τα κτίσματα που έχουν απομείνει. Μιλάμε για τα Λιχαδονήσια που προσεγγίζονται από τα Καμένα Βούρλα από τη Στερεά Ελλάδα και από τον Κάβο από την Εύβοια.

Βεβαίως όσοι διαθέτουν σκάφος μπορούν να κατευθυνθούν από μόνοι τους χωρίς να πρέπει να συντονιστούν με τα τοπικά δρομολόγια ή με κάποιο εκδρομικό γραφείο. Πάντα οι περίοδοι που βρίσκονται έξω από την κορύφωση της τουριστικής περιόδου, είναι οι καλύτερες, γιατί η πολυκοσμία σε μικρούς από γεωγραφική άποψη χώρους, δεν επιτρέπει την απόλαυση του τοπίου και δημιουργεί δυσαρμονίες.

Πρόκειται για ηφαιστειογενές σύμπλεγμα νησιών, φαίνεται άλλωστε από τα πετρώματα που υπάρχουν και κάποτε ήταν ενωμένα με τη Στερεά Ελλάδα πριν την εκδήλωση του μεγάλου σεισμού το 426πΧ.
Βέβαια κατά τη Μυθολογία δημιουργήθηκαν από μέλη του σώματος του Λίχα, υπηρέτη του Ηρακλή όταν ο ημίθεος οργισμένος τον εξφενδόνισε γιατί ο υπηρέτης του υπακούοντας τη σύζυγο του Ηρακλή, Διηάνειρα του έδωσε να φορέσει δηλητηριασμένο χιτώνα.

Τα ονόματα των νησιών – βραχονησίδων που αποτελούν το σύμπλεγμα είναι Μονολιά, Μεγάλη Στρογγυλή, Μικρή Στρογγυλή, Στενό, Βαγιά, Βορήα, Λιμάνι, καθώς και μικροί σκόπελοι σκοπέλους που λέγονται Ποντικονήσια.
Γι αυτό και η ναυσιπλοΐα πρέπει να γίνεται με προσοχή καθώς ελλοχεύει ο κίνδυνος να χτυπήσει σε ύφαλο το σκάφος.

Στη θαλάσσια περιοχή βρίσκεται το ναυάγιο Pioneer I, που συνέβη το 1943 σε πλοίο που ήταν ένα από τα λεγόμενα «τσιμεντόπλοια που είχαν φτιάξει οι Γερμανοί καθώς ο πόλεμος είχε κάνει δυσεύρετες τις πρώτες ύλες και έφτιαξαν μερικά πλοία από τσιμέντο. Οι επτά που ήταν πλήρωμα διασώθηκαν και έμεινε το ναυάγιο να αποτελεί ένα από τα αξιοθέατα της σημερινής εποχής, σε μικρό βάθος, όταν οι καιρικές συνθήκες ευνοούν την ορατότητα.

Η Μεγάλη Στρογγυλή εκτιμάται ότι ήταν η κορυφή ενός υποθαλάσσιου ηφαιστείου και το νησί έχει τοποθετηθεί φάρος, ενώ η Μονολιά έχει ένα όρμο που χρησιμεύει ως φυσικό λιμάνι.
Τους καλοκαιρινούς μήνες λειτουργούν οι βασικές υποδομές σε δύο παραλίες που υποδέχονται επισκέπτες, με κατάστημα εστίασης και δωρεάν χρήση υποδομής με ομπρέλες και ξαπλώστρες.

Σήμερα μπορεί να μην κατοικούνται, υπήρξαν όμως περίοδοι που είχαν μερικές δεκάδες κατοίκων (70 το 1928, 5 το 1981) αλλά τα σημάδια που δείχνουν ανθρώπινη δραστηριότητα έρχονται από μακριά με απομεινάρια ρωμαϊκού υδραγωγείου, στη Μεγάλη Στρογγυλή, αλλά και ο ερειπωμένος ναός του Αγίου Γρηγορίου. Επίσης και το εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου. Τα τελευταία χρόνια πολλοί το επιλέγουν για γάμους και βαφτίσεις, δείγμα της νοσταλγίας για άλλες εποχές και για μία ασυνήθιστη εμπειρία. Άλλωστε η απόσταση 3-4 ναυτικών μιλίων από τη Στερεά Ελλάδα το κάνει προσβάσιμη επιλογή.

μία από τις φώκιες της περιοχής

Στην περιοχή υπάρχουν φώκιες που μπορεί εύκολα να τις δει ο επισκέπτης καθώς ανεβαίνουν στην επιφάνεια για να πάρουν τις ανάσες τους και μάλλον είναι εξοικειωμένες με τη ροή των ανθρωπίνων επισκέψεων στην περιοχή, που γι αυτές είναι καλός ψαρότοπος που εξασφαλίζει την επιβίωσή τους.
Όπως και να έχει η επίσκεψη στα μικρά αυτά νησάκια, που δεν τους λείπει το πράσινο, οποιαδήποτε εποχή του χρόνου, είναι μία ενδιαφέρουσα εμπειρία.

Κείμενο & φωτο: Νάσος Μπράτσος

www.ertnews.gr

Διαβάστε περισσότερα… Read More