Το πώς τον περιμένανε,τον Άγιο Βαλεντίνο,οι ερωτευμένοι όλης της γηςγια να τους φέρει κρίνο! Μα ‘κείνος τους εμίλησεμε νεύρα και

Μια ιστορία θα σας πωαπό τα περασμέναπου στην ψυχή με άγγιξεπολύ βαθιά εμένα Μια κόρη νιό αγάπησεκαι κείνος τήνε θέλεικαι

Να ξαποστάσω κάθισαστον πλάταν’ από κάτωκι αυτός μου’ πε τον πόνο τουκαι τα παράπονά του! Μου μίλησε για τη σκλαβιάγια

Σ’ ενός παιδιού προσκέφαλομια μάνα πικραμένηπου ξαγρυπνάει ανήσυχηκι είναι βαλαντωμένη Έχει μονάκριβο παιδίφοβάται μην το χάσειπροσεύχεται στην Παναγιάλαμπάδες έχει τάξει

Βροχή σιγανήπέφτει στη γηκι εγώ μες στο σπίτιγυρνώ μοναχή Βγαίνω για λίγοστη μικρή μου αυλήκοιτάζω γύρωπαντού σιωπή! Η νύχτα απλώνειτα

Στου φθινοπώρου τη σκιάπου η φύση μαραζώνειέτσι και με, η καρδούλα μουμαράθει κι αργολιώνει. Κοιτάζοντας τον ουρανότον βλέπω μαυρισμένοκαι το

Δεν σε φοβάμαι Τούρκε  δεν σε φοβάμαι πήδα όσο θες πάντα εδώ θα ΄μαι Έχω του Γκάτσου την Αμοργό Έχω

Στον πόλεμο γεννήθηκα  σε φτώχεια και ορφάνια  και γνώρισα για τα καλά  το τι θα πει τυράννια  Ρούχα δεν είχα

Με τι λαχτάρα καρτερώ να ΄ρθει το καλοκαίρι με μιάν ελπίδα στην καρδιά κάτι καλό να φέρει! Πού να φανεί