Προσεγγίζοντας την κορυφή, τον αντίκρισε. Ενας ψηλός άντρας, ανάσκελα στο χιόνι. Δεν ήταν σίγουρος για την εθνικότητά του, πρέπει να είχε μείνει κάποια χρόνια μισοθαμμένος εκεί, μέλος ξένης ορειβατικής αποστολής. «Κοίτα να δεις, πόσο πάλεψε αυτός ο άνθρωπος για να βρεθεί εδώ και τελικά τι του συνέβη», αναλογίστηκε ο Θωμάς Νταβαρίνος. Επρεπε, όμως, να μαζέψει γρήγορα τις σκέψεις του. Ο καιρός έκλεισε, ο ήλιος δεν τρύπωνε πλέον από τα σύννεφα για να ξεγελάσει την παγωνιά, δεν υπήρχε περιθώριο χρονοτριβής. Στάση για λίγα λεπτά, φωτογραφίες και μεταβολή για την κατάβαση.
Στις 17 Μαΐου η εταιρεία Seven Summit Treks ανακοίνωσε ότι στα μέλη της αποστολής της που ανέβηκαν στην κορυφή του Νταουλαγκίρι, στα 8.167 μέτρα, βρισκόταν και ο Αγραφιώτης Θωμάς Νταβαρίνος. Η επιτυχής ανάβασή του σε αυτό το βουνό των Ιμαλαΐων είχε έναν ξεχωριστό συμβολισμό για την εγχώρια ορειβατική κοινότητα.
Αλλοι δύο Ελληνες αλπινιστές είχαν βρεθεί στο ψηλότερο σημείο και μετά έχασαν τη ζωή τους. Ακόμη ένας ορειβάτης από τη χώρα μας σκοτώθηκε εκεί γλιστρώντας σε μια παγωμένη πλαγιά. Τρία θύματα, στο ίδιο βουνό, σε διαφορετικές χρονικές περιόδους, τα οποία κατά σύμπτωση ήταν σχοινοσύντροφοι σε μία από τις αποστολές το 1998. Δεκαετίες μετά την πρώτη ελληνική απόπειρα, ο Νταβαρίνος σκαρφάλωσε και επέστρεψε σώος.
Γνωστό και ως «Λευκό Βουνό», το Νταουλαγκίρι έχει έναν δύσκολο αλλά προσπελάσιμο παγετώνα πάνω από την κατασκήνωση βάσης. Ακολουθεί μια πλαγιά με κλίση 30-40 μοιρών, αρκετά ανοιχτή και εκτεθειμένη σε χιονοστιβάδες, και μετά μια ανηφορική τραβέρσα που βγάζει στην κορυφογραμμή. Μπορεί να μη θεωρείται το πιο δύσκολο τεχνικά βουνό σε σύγκριση με άλλα, δεν παύει όμως να είναι επικίνδυνο.
Η «Κ» μίλησε με μέλη διαφορετικών αποστολών από το 1990 μέχρι και σήμερα, που κινδύνευσαν ή θρήνησαν συνορειβάτες, και συνθέτει με τις μαρτυρίες τους το χρονικό των ελληνικών προσπαθειών στην κόψη των βράχων. «Κανένα βουνό δεν είναι καταραμένο…», λέει ο Παναγιώτης Κοτρωνάρος, ένας από τους ορειβάτες που επιχείρησαν να ανέβουν το Νταουλαγκίρι. «Δεν είναι άσκηση θάρρους, δεν πάμε να γίνουμε ήρωες. Το κάνουμε γιατί το αγαπάμε, για να ζήσουμε την περιπέτεια. Ο κίνδυνος είναι πάντα εκεί, εσύ όμως πρέπει να υπολογίσεις το ρίσκο».
