19 Μαρτίου 2024

ΜΕΝΟΥ

Στου φθινοπώρου τη σκιά
που η φύση μαραζώνει
έτσι και με, η καρδούλα μου
μαράθει κι αργολιώνει.

Κοιτάζοντας τον ουρανό
τον βλέπω μαυρισμένο
και το φεγγάρι κρύβεται
κι εκείνο φοβισμένο.

Φυσά αγέρας δυνατά,
πέφτουν κάτω τα φύλλα,
τα βλέπω και μελαγχολώ,
με πιάνει ανατριχίλα.

Μπαίνω γοργά στο σπίτι μου
μήπως και ηρεμήσω
βάζω την τηλεόραση,
μα πρέπει να την κλείσω!

Γιατί αυτά που άκουσα
μ’ έκαναν να πονέσω,
γι’ αυτόν τον κορονοϊό,
Θε’ μου! Πώς θα αντέξω;

Όλη η πλάση θλίβεται,
με τούτο που μας βρήκε,
αυτή η αρρώστια η κακιά
Θε’ μου από πού βγήκε;

Βγαίνω να πάω στην αγορά
νέκρωσαν οι δρόμοι,
και λίγοι που κυκλοφορούν
με μάσκα είναι όλοι!

Ο κόσμος τρέχει να σωθεί
και τώρα τι μας σώνει;
Θε’ μου, βάλε το χέρι σου
κανείς δεν μας γλυτώνει.

Κάνε να φύγει το κακό
που απλώθηκε στην πλάση,
να σβήσει, να εξαφανιστεί,
που εδώ έχει μονάσει.

ΤΟΠΙΚΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ
ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ
ΑΘΛΗΤΙΚΑ