Σήμερα τα ημερολόγια και τα συναξάρια, σημειώνουν και την γιορτή του Αγίου μάρτυρα Λεωνίδη (άλλος ο χτες εορταζόμενος Άγιος Λεωνίδης Επίσκοπος Αθηνών) και 7 γυναικών (μαθητριών;) με υπέροχα ονόματα Νουνεχία, Βασίλισσα, Χιονία κτλ.

Στο όνομα του Αγίου Λεωνίδη έχει βρεθεί, αποκαλυφθεί και ανασκφθεί παλαιοχριστιανικός ναός του 5ου ή 6ου αιώνα, ή καλύτερα έχει βρεθεί το μεγαλύτερο μέρος του ψηφιδωμένου* δαπέδου του, που δίνει μια εικόνα για την υπόλοιπη κατασκευή του.

Με εμβαδό 520μ², παραμένει και σήμερα ασυνήθιστα μεγάλος για τα μεγέθη ναών στην ορεινή και καχεκτική Ευρυτανία. Νομίζω οι ναοί των Αγίων Ευρυτάνων και του Πρ. Ηλία, κατασκευές σύγχρονες, δεν ξεπερνούν τα 500μ².

Στα 520μ² του Αγίου Λεωνίδη του Κλαψιού, του χωριού μου, υπολογίζω χωρούσαν μια μέρα γιορτινή, ακόμα και 1.200- 1.500 άτομα.

Άθελά μου σήμερα λοιπόν, όλη την ημέρα σκέφτομαι ότι έχω γυρίσει με την μηχανή του χρόνου πίσω 1.500 χρόνια πριν από σήμερα, στο Πάσχα του 524 μ.Χ. (αυθαίρετα). Και προσπαθώ να φανταστώ πως θα έμοιαζε μια ανοιξιάτικη όμορφη βραδιά στην κοιλάδα του Καρπενησιώτη, να τελειώνει η ολονύχτια λειτουργία της Ανάστασης και να αδειάζει προς τις γύρω απ’ το Κλαψί περιοχές όλος αυτός ο ύστερος ρωμαϊκός, βυζαντινός πληθυσμός των κατοίκων αυτής της άσημης ορεινής επαρχίας. Ευτυχώς στην ονειροπόληση, με την μηχανή του χρόνου, δεν υπάρχουν όρια, ούτε οικονομικά ούτε γραφειοκρατικά!!

Οπότε ακόμα και το τι φορούσαν εκείνο το βράδι, στο τελείωμα της Αναστάσιμης λειτουργιας, το έχω στο μυαλό μου, ακόμα και το πως θα έμοιαζαν οι σέλες των αλόγων τους, τα όπλα τους (σενάριο νετφλιξ ένα πράμα!!).

*στις επιγραφές που βρέθηκαν, η κατασκευή των ψηφιδωτών αναγράφεται με τον περιφραστικό όρο “το της χαμοκεντήσεως έργον”. Ως κέντημα χαμαί! Χαμοκέντησις, πανέμορφη λέξη.

Γιάννης Δημητρίου

Γεωλόγος