Ωραία… Τελειώσαμε με τις αυτοδιοικητικές εκλογές και είναι ώρα να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε το πετρέλαιο θέρμανσης, ένα ζήτημα που θα μας απασχολήσει σίγουρα πολύ περισσότερο απ’ όσο μας απασχόλησαν οι εκλογές. Πάντως, στο Καρπενήσι, ο όρος «αυτοδιοικητικές» πήρε την κυριολεκτική του σημασία. Μετά από σχεδόν μια εικοσαετία… μπακογιαννικής αίγλης, μένουμε μόνοι μας να… αυτο-διοικηθούμε, να διαχειριστούμε τους λιγοστούς μας πόρους και να αντιμετωπίσουμε την πληθυσμιακή κατάρρευση και την κλιματική αλλαγή.
Μια ματιά στο ψηφοδέλτιο των νικητών και των ανθρώπων που συγκέντρωσαν τους περισσότερους ψήφους, φανερώνει ονόματα όπως αυτά του Γιάννη Σταμάτη, του Γιάννη Ίβρου, του Ταξιάρχη Σκλαπάνη και του Γιώργου Καρβέλη (γιου του Κώστα), (για να μην αναφερθώ στην οικογενειακή παράδοση του ίδιου του νεοεκλεγέντος δημάρχου). Πρόκειται δηλαδή για ανθρώπους του παλιού κλασικού, ορθόδοξου ΠΑΣΟΚ, που κατόρθωσαν στο πέρασμα του χρόνου να αποδείξουν ότι έμειναν αλώβητοι από τις παθογένειες που ταλάνισαν την παράταξή τους επί μια σχεδόν δεκαετία.
Αυτό είναι καλό. Φέρνει μια κανονικότητα στην εναλλαγή της εξουσίας στην πόλη, μακριά από ακραίες φωνές και δείχνει μια εξομάλυνση των πολιτικών συσχετισμών και των ανακατατάξεων που επέφερε η οικονομική κρίση χρέους της πατρίδας μας, η οποία διέλυσε σπίτια και διατάραξε τις ανθρώπινες σχέσεις με ολέθρια αποτελέσματα. Σίγουρα είναι αισιόδοξη και σηματοδοτεί μια νέα περίοδο στην ιστορία μας.
Ωστόσο η νέα δημοτική αρχή έχει μπροστά της ένα τιτάνιο έργο. Πρέπει να αποδείξει ότι δεν θα φανεί κατώτερη των περιστάσεων και ότι μπορεί να σταθεί τουλάχιστον στο ύψος του πολιτικού πολιτισμού που εισήγαγε ο Μπακογιάννης με τις αμερικάνικες σπουδές του στα πιο γνωστά πανεπιστήμια του κόσμου. Εξ άλλου το είδαμε ιδίοις όμμασιν, ότι οι σπουδές αυτές το μόνο που απέφεραν ήταν η ανάπλαση της πόλης που μπορεί μεν να βραβεύτηκε σε διεθνή διαγωνισμό, ωστόσο δημιουργεί αρκετές δυσλειτουργίες στην καθημερινότητά μας.
Η περίοδος Μπακογιάννη και εν συνεχεία η περίοδος Σουλιώτη, χαρακτηρίστηκαν (ιδιαίτερα προς το τέλος τους η κάθε μια) και από «περίεργες» οικονομικές συναλλαγές, οριακά «άδικες» αναθέσεις και ψιθύρους για καθεστωτική νοοτροπία και αλαζονεία, όχι απαραίτητα των ίδιων των επικεφαλής αλλά αρκετών στελεχών της απερχόμενης διοίκησης. Αυτός εξ άλλου φαίνεται να ήταν και ο κυρίαρχος λόγος της τόσο χαμηλής τους επίδοσης σε αυτή την εκλογική αναμέτρηση. Η φυσιολογική φθορά και οι συνεχώς αυξανόμενες αντιδράσεις, τους έδειξαν την άγουσα προς την έξοδο, κι αυτό είναι ένα μάθημα που δεν πρέπει να ξεχάσουν οι νεοεκλεγέντες.
Βέβαια τα προβλήματα είναι εδώ και τα χρήματα είναι πάντα λίγα. Η νέα δημοτική αρχή πρέπει να βρει τρόπους να τα αυξήσει και αυτό δεν πρέπει να γίνει από τις τσέπες των δημοτών. Ο Σουλιώτης επαίρονταν ότι και στις δυο του θητείες κράτησε τα δημοτικά τέλη σταθερά. Κανείς από τους εκλεγέντες συμβούλους δεν είναι ακραιφνής κομμουνιστής, οπότε δεν θα πρέπει να έχουν αγκυλώσεις για συνεργασίες με τον ιδιωτικό τομέα, οι οποίες θα μπορέσουν να αποφέρουν κέρδη πέρα από τις κρατικές επιχορηγήσεις και τα δημοτικά τέλη. Το μόνο που χρειάζονται είναι φρέσκιες ιδέες, δημιουργικότητα και φαντασία και πάνω από όλα τεχνοκρατική υποστήριξη.
Κι αυτό είναι κάτι που μας φέρνει στο ζήτημα των ειδικών συμβούλων: το έχω ξαναγράψει πολλές φορές, ωστόσο μια ακόμη δε βλάπτει. Μια σωστή επιλογή στον τομέα αυτό μπορεί να κάνει όλη τη διαφορά. Θέλει ψάξιμο, δεν είναι ανάγκη να είναι Ευρυτάνας. Αρκεί να ξέρει τη δουλειά του, να προσληφθεί με αυστηρότητα και να έχει συγκεκριμένο χρονικό όριο απόδοσης ευθυνών.
Ύστερα, δεν πρέπει να διακοπούν όσα χρήσιμα έχουν ξεκινήσει. Μπορεί, ως αντιπολίτευση, η νέα δημοτική αρχή να ήταν αρνητική για λόγους ακραιφνώς αντιπολιτευτικούς, τώρα όμως θα πρέπει να διαχειριστεί την πραγματικότητα – και πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού, όπως είναι γνωστό. Οι ψηφιακές λειτουργίες του δήμου, το φωτοβολταϊκό πάρκο, το φυσικό αέριο, τα ηλεκτρικά ποδήλατα, η συνέχιση των κοινωνικών δομών (κοινωνικό παντοπωλείο, βοήθεια στο σπίτι κλπ) πρέπει να συνεχιστούν πάση θυσία. Και δεν είναι μόνο αυτά. Τα Μποτσάρεια, οι αθλητικές εκδηλώσεις που προσελκύουν κόσμο, οι πολιτιστικές εκδηλώσεις, όλα αυτά φέρνουν προστιθέμενη αξία, που όσο και αν μας ενοχλεί να τα χρηματοδοτούμε, άλλο τόσο μας κρατούν στην επιφάνεια. Ο τουρισμός και το λεγόμενο μπραντ-νέιμ πρέπει να διαφυλαχθεί ως κόρη οφθαλμού, τώρα που είμαστε αναγκασμένοι να αυτοδιαφημιζόμαστε αφού δεν αποτελούμε πια το επίκεντρο πανελλήνιων πολιτικών εξελίξεων. Επίσης προσοχή στο προσωπικό του δήμου, οι αιρετοί δεν είναι ούτε καϊμακάμηδες, αλλά και ούτε υποχείρια των ψηφοφόρων τους. Λεπτές ισορροπίες πρέπει να επιτευχθούν, αδικίες πρέπει να αποκατασταθούν, αξιοκρατία και συνεχής διακριτική εποπτεία είναι τα εχέγγυα για την εύρυθμη λειτουργία του οργανισμού.
Το ευχάριστο είναι ότι ανάμεσα στους νέους δημοτικούς συμβούλους δεν λείπουν προσωπικότητες που μπορούν να σταθούν επάξια, που διαθέτουν και την εμπειρία και την θέληση και την όρεξη να δουλέψουν με μεράκι και να αποδείξουν πως η αγάπη στον τόπο αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο της επιτυχίας για το καλό όλων – και το δικό τους! Ο Κακαβάς έχει μια ανέλπιστα πλούσια δεξαμενή για να αντλήσει ικανά στελέχη να επιμερίσει το δύσκολο έργο του. Ας μην παγιδευτεί σε «υποχρεώσεις» και μικροκομματικά παιχνίδια. Τουλάχιστον για την πρώτη τριετία. Διότι ακριβώς από αυτές τις επιλογές αντιδημάρχων θα κριθεί στο τέλος της πενταετίας. Κι επειδή επίσης συμμετείχε στα κοινά την προηγούμενη περίοδο, δεν θα πρέπει, στη στελέχωση των διάφορων οργανισμών, να αφήσει ανεκμετάλλευτους ανθρώπους που αποδεδειγμένα έχουν ικανότητες και όρεξη να προσφέρουν ακόμα και αν δεν προέρχονται από την παράταξή του.
Κλείνοντας αυτή την μικρή αποτίμηση του εκλογικού αποτελέσματος, αξίζει να αναφερθούμε εν τάχει και στον άλλο Δήμο της Ευρυτανίας. Εκεί ο Καρδαμπίκης απέδειξε μια φορά ακόμη ότι ο μεγαλόπνοος λόγος και η συνεχής παρουσία στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αλλά και στα κέντρα λήψης αποφάσεων, αποτελούν σημαντικό παράγοντα επιτυχίας. Είναι κάτι που μπορεί να διεμβολίσει όλες τις παλαιοκομματικές και παρωχημένες νοοτροπίες με τα σόγια τις «συμμαχίες» και τα «ταράφια», τα οποία έχουν πλέον διαρραγεί και δεν υπάρχει τρόπος να τα μαντρώσεις πουθενά. Οι άνθρωποι ακόμα και στα χωριά, ακόμα και σε μεγάλη ηλικία έχουν γνώση των διακυβευμάτων και ψηφίζουν με κριτήριο και την εικόνα αλλά και την ουσία που μέσω αυτής προβάλλεται.
Τέλος, ας είμαστε αισιόδοξοι όπως επιτάσσει το κλίμα των ημερών και η φρεσκάδα της αλλαγής. Ας δούμε την ευρύτερη εικόνα. Παρά τους ταραγμένους καιρούς που ζούμε, παρά τις αλλεπάλληλες κρίσεις σε όλον τον κόσμο, η πατρίδα μας εξακολουθεί να στέκεται όρθια, αποτελεί νησίδα σταθερότητας και ατενίζει το μέλλον με προσδοκία. Η «μίρλα», η μεμψιμοιρία και ο ωχαδελφισμός, δεν αποτέλεσαν ποτέ καλούς συμβούλους και δυστυχώς τα γευτήκαμε στο πετσί μας δεκαπέντε χρόνια τώρα. Καιρός να τα αποβάλλουμε.
